MEDYTACJA KARMELITAŃSKA - 8 dzień
- Przeżegnaj się i poproś Ducha Świętego o pomoc w modlitwie. Zaproś także Maryję i Józefa, by uczyli cię wrażliwości na Słowo.
- Zobacz, z czym przychodzisz: jak jest usposobione twoje wnętrze? co dzieje się w twym sercu? jakie wydarzenia wywołały aktualne myśli, nastroje i uczucia? Przez chwilę uczyń swoją modlitwą to, co jest w twym sercu.
Spróbuj się wyciszyć i uspokoić powierzając to wszystko Bogu.
- Skup się w postawie ciała wyrażającej głęboką świadomość Bożej obecności. Bóg jest Tajemnicą, która mieszka w tobie! Przyjmij postawę umożliwiającą czujność, skupienie i dłuższe trwanie na modlitwie bez zbędnego napięcia.
- Uczyń głęboki akt wiary w obecność Boga w swoim sercu. Zamknij oczy i powtarzaj: Daj mi poznać Twoje drogi, Panie!
- Przeczytaj przygotowany fragment Pisma Św:
Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia. Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci. Co bowiem było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym, [tego dokonał Bóg]. On to zesłał Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla [usunięcia] grzechu wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha. Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha - do tego, czego chce Duch. Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci, dążność zaś Ducha - do życia i pokoju. A to dlatego, że dążność ciała wroga jest Bogu, nie podporządkowuje się bowiem Prawu Bożemu, ani nawet nie jest do tego zdolna. A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na [skutki] grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli.
Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale. (Rz 8,1-17)
- Podejmij spokojną refleksję i pozwól przemówić Słowu,
- NAJWAŻNIEJSZY MOMENT:Wreszcie zatrzymaj się i spocznij w postawie prostej uwagi skierowanej na Boga. Rozmawiaj z Nim: mów, ale i pozwól żeby i On przemawiał do ciebie w ciszy.
- W razie rozproszenia wróć do Słowa Bożego.
- Podziękuj Panu za łaskę spędzonego z Nim czasu i zakończ modlitwę powtórnym znakiem krzyża.
- Jak przeżyłeś ten czas? Jakie rodziły się myśli, rozproszenia. One często wskazują miejsca/relacje/sprawy wymagające omodlenia.
