Nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Maryi

Jakkolwiek święto Niepokalanego Serca Maryi wprowadził dopiero Pius XII w 1944 roku i obchodzono je w oktawę Wniebowzięcia, tj. 22 sierpnia (dziś celebrujemy je jako wspomnienie w sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa), nabożeństwo to posiada głęboki fundament biblijny („Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” – Łk 2,19.51) i sięga korzeniami XVII wieku. Już wtedy propagował je św. Jan Eudes (zm. 1680) oddając pod opiekę Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi prace misyjne i apostolskie. Głoszone przez niego nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi nabrało dużego znaczenia w XX wieku dzięki orędziu fatimskiemu, które skłoniło Piusa XII do dokonania 8 grudnia 1942 roku uroczystego aktu ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Najświętszej Dziewicy. Episkopat Polski tuż po wojnie wyprosił u Stolicy Apostolskiej przywilej odprawiania w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem sobót, w które przypadają inne wspomnienia) Mszy świętej o Niepokalanym Sercu Maryi, a prymas Polski, czcigodny Sługa Boży kardynał August Hlond, w obecności całego Episkopatu i około miliona pielgrzymów, 8 września 1946 roku dokonał na Jasnej Górze aktu poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi.

Kult Niepokalanego Serca odnosi się do osoby Maryi Dziewicy i ma na celu specjalne uczczenie Jej Serca, jako symbolu żarliwej miłości do Boga i do Chrystusa oraz symbolu macierzyńskiej miłości do każdego człowieka. Prowadzi jednocześnie do naśladowania miłości Maryi, Matki pięknej miłości.

Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi zalecają w Polsce kalendarze liturgiczne, proponując celebrowanie w pierwsze soboty miesiąca Mszy św. wotywnej o Niepokalanym Sercu Maryi i stosownego nabożeństwa z odnowieniem aktu poświęcenia się temuż Niepokalanemu Sercu.

Wierni, w swoim osobistym nabożeństwie mogą też posługiwać się „Litanią do Niepokalanego Serca Maryi”.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD