Sobota po piątkowej uroczystości Serca Bożego jest dniem poświęconym czci Niepokalanego Serca Maryi. I jakkolwiek wspomnienie to wprowadził dopiero Pius XII w 1944 roku, i obchodzono je przed posoborową reformą liturgiczną w oktawę Wniebowzięcia Matki Bożej, tj. 22 sierpnia, nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi posiada głęboki fundament biblijny („Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” – Łk 2, 19) i sięga korzeniami XVII  wieku. Już wtedy propagował je św. Jan Eudes (zm. 1680) oddając pod opiekę Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi prace misyjne i apostolskie.

Głoszone przez niego nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi nabrało dużego znaczenia w XX wieku dzięki orędziu fatimskiemu, które skłoniło Piusa XII do dokonania 8 grudnia 1942 roku uroczystego aktu ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Episkopat Polski tuż po wojnie wyprosił u Stolicy Apostolskiej przywilej odprawiania w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem sobót, w które przypadają inne wspomnienia) Mszy świętej o Niepokalanym Sercu Maryi, a prymas Polski, kardynał August Hlond, w obecności całego Episkopatu i około miliona pielgrzymów, 8 września 1946 roku dokonał na Jasnej Górze aktu poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi.

Kult Niepokalanego Serca odnosi się do osoby Maryi Dziewicy i ma na celu specjalne uczczenie Jej Serca, jako symbolu żarliwej miłości do Boga i do Chrystusa oraz symbolu macierzyńskiej miłości do każdego człowieka. Prowadzi jednocześnie do naśladowania miłości Maryi, Matki pięknej miłości.

Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi zalecają w Polsce agendy liturgiczne, proponując jego celebrowanie w pierwsze soboty miesiąca, zachęcając do odprawiania Mszy świętej wotywnej o Niepokalanym Sercu Maryi i stosownego nabożeństwa z wezwaniami i odnowieniem aktu poświęcenia się temuż Niepokalanemu Sercu.

Wierni, w swoim osobistym nabożeństwie mogą też posługiwać się Litanią do Niepokalanego Serca Maryi.

 o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD