W 2001 r. św. Jan Paweł II podczas audiencji generalnych wygłosił cykl katechez poświęconych Liturgii Godzin, czyli codziennej, brewiarzowej modlitwie Kościoła. Już podczas pierwszej z nich, 28 marca 2001, powiedział: „W liście apostolskim Novo Millennio Ineunte wyraziłem życzenie, by coraz bardziej Kościół wyróżniała sztuka modlitwy, której musi się on uczyć wciąż od Boskiego Mistrza. To zadanie powinno być wypełniane przede wszystkim w liturgii, będącej źródłem i szczytem życia Kościoła. W tej perspektywie trzeba poświęcić więcej troski duszpasterskiej krzewieniu Liturgii Godzin jako modlitwy całego Ludu Bożego” (L’Osservatore Romano, wyd. pol., nr 5/2001, s. 51).

Jakkolwiek Liturgia Godzin pozostaje obowiązkową modlitwą kapłanów i osób konsekrowanych, Jan Paweł II pragnął, aby zwyczaj posługiwania się brewiarzem przejęli także ludzie świeccy. „Budzi optymizm fakt – mówił Papież – że wielu ludzi świeckich, zarówno w parafiach, jak i w stowarzyszeniach kościelnych, nauczyło się tę modlitwę cenić. Pozostaje ona jednak modlitwą, która wymaga odpowiedniego przygotowania katechetycznego i biblijnego, by można było w pełni poznać jej urok” (tamże). I dlatego też podjął serię katechez na jej temat, tłumacząc psalmy, kantyki i teksty modlitw występujących w poszczególnych godzinach kanonicznych.

Ojciec Święty przedstawił proces stopniowego kształtowania przez Kościół tej szczególnej modlitwy, rozłożonej na różne pory dnia, w nawiązaniu do pierwszego okresu wspólnoty apostolskiej, kiedy zachowywany był jeszcze ścisły związek między modlitwą chrześcijańską a modlitwami przepisanymi przez prawo Mojżeszowe, odmawianymi w określonych godzinach dnia w świątyni jerozolimskiej.

„Uczniowie Jezusa – powiedział Papież – uznali, że niektóre psalmy szczególnie odpowiadają określonym porom dnia, tygodnia lub roku, i dostrzegli ich głęboki sens w odniesieniu do chrześcijańskiego misterium. (...) Chrześcijańska tradycja nie ograniczyła się do kontynuowania tradycji żydowskiej, lecz wprowadziła pewne innowacje, które nadają odmienny charakter całemu doświadczeniu modlitwy przeżywanemu przez uczniów Jezusa. Do Ojcze nasz, odmawianego rano i wieczorem, chrześcijanie dodali psalmy, aby modlić się nimi każdego dnia. Na przestrzeni dziejów zwyczaj ten doprowadził do połączenia określonych psalmów ze szczególnie istotnymi doświadczeniami wiary (...) z typowym dla chrześcijaństwa elementem dodania trynitarnej doksologii na końcu każdego psalmu i kantyku: Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, dzięki czemu (...) każdy psalm i każdy kantyk rozjaśnia pełnia Boga” (tamże s. 44). Ojciec Święty przypomniał, że hymny i modlitwy wstawiennicze Liturgii Godzin wpisują modlitwę psalmów w czas Kościoła, wyrażając symbolikę pory dnia, okresu liturgicznego czy celebrowanego święta. Ponadto czytanie słowa Bożego w każdej Godzinie (z responsoriami, które po nim następują), a w niektórych Godzinach czytania Ojców Kościoła czy mistrzów życia duchowego, objawiają głębiej sens celebrowanego misterium, pomagają lepiej zrozumieć psalmy i przygotowują do modlitwy wewnętrznej.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD

na podstawie: Jan Paweł II - Mąż ustawicznej modlitwy. wyd. Karmelitów Bosych, Kraków 2004

fot.newliturgicalmovement.org