Maryja i opcja preferencjalna na rzecz ubogich

Kościół od pamiętnej encykliki św. Pawła VI Populorum progressio, „dokonując fundamentalnego wyboru, opowiada się po stronie ubogich, których otacza szczególną miłością, i tę opcję proponuje wszystkim ludziom dobrej woli”. W tejże opcji preferencjalnej na rzecz ubogich, Kościół – jak czytamy już w tekstach soborowych – nie przestaje ukazywać Najświętszej Dziewicy Maryi jako „zajmującej pierwsze miejsce wśród pokornych i ubogich Pana, którzy z ufnością oczekują od Niego zbawienia i go dostępują” (LG 55). Jest bowiem Ona kobietą o sercu pokornym i ufającym Bogu (por. Łk 1, 48) oraz dostrzega potrzeby bliźnich (por. J 2, 3). Często zagadnienia te porusza w swoim papieskim nauczaniu Ojciec Święty Franciszek.

Ewangeliczne ubóstwo winno charakteryzować wszystkich uczniów Chrystusa. Doświadczenie uczy nas, że Kościoły lokalne i instytuty zakonne cieszą się uznaniem, o ile dają świadectwo życia ubogiego i otwartego na służbę braciom. Przykład Maryi i Jej pieśń uwielbienia Boga Magnificat – nazwana przez Dawida Marię Turolda OSM „marsylianką chrześcijan” – zapraszają wyznawców Chrystusa do solidarności z ubogimi i do skromności życia, do czego nawołują też Episkopaty wielu Kościołów lokalnych i Kapituły Generalne licznych zakonów. „To do Niej – czytamy w Instrukcji Stolicy Apostolskiej o chrześcijańskiej wolności i wyzwoleniu – Kościół, którego jest Matką i wzorem, winien zwracać swój wzrok. (…) Dziewica z Magnificat jest mocnym wsparciem nadziei, (…) jest najdoskonalszą ikoną wolności i wyzwolenia ludzkości i wszechświata”.

Nadto św. Jan Paweł II przypomniał w swej maryjnej encyklice, że „opcja na rzecz ubogich ze strony Kościoła wpisana jest w maryjne Magnificat w sposób zadziwiający” (RM 37).

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD