NOWE PRZYKAZANIE

Wśród tekstów biblijnych, ważnych dla Teresy, zasługują na szczególne miejsce dwunasty i trzynasty rozdział Pierwszego Listu do Koryntian. Apostoł Paweł pomaga jej odkryć w miłości istotę jej powołania i miejsce wewnątrz Kościoła. Cały Rękopis C można uważać za szczegółowy komentarz do zagadnienia miłości; nie za komentarz egzegetyczny do różnych urywków biblijnych przez nią cytowanych (Teresa nie miała ani takiego zamiaru, ani odpowiedniego przygotowania do tego), lecz jest próbą skonkretyzowania w ramach swojej wspólnoty zakonnej przykazania przedłożonego każdemu chrześcijaninowi.

Uwagę Teresy przyciąga przykazanie Jezusa: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie”(J 13:34). Jej uwaga skupia się na tym tak bardzo nowym i zobowiązującym porównaniu: Jezus żąda od nas, abyśmy się miłowali jak On nas umiłował. Według Teresy na tym właśnie polega prawdziwa nowość przykazania. Oznacza, że Chrystus nie daje prawa zewnętrznego, lecz żąda od niej, by On sam mógł w niej miłować: „Jak powie dalej, mają miłować bliźniego nie tylko jak siebie samych, lecz miłować tak, jak On, Jezus ich kocha, jak miłować będzie aż do skończenia wieków. Ach, Panie, ja wiem, że Ty nie nakazujesz rzeczy niemożliwych … Wiesz dobrze, że nigdy nie mogłabym kochać mych sióstr tak, jak Ty je kochasz, jeżeli Ty sam, o mój Jezu, nie będziesz ich kochał we mnie … Chcąc mi udzielić tej łaski, dałeś przykazanie nowe.

O, jakże jest mi ono drogie, ponieważ daje mi pewność, że chcesz kochać we mnie tych wszystkich, których rozkazałeś mi miłować” (C 12v). Prorok Jeremiasz przepowiedział nowe przymierze w tych oto słowach: „Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu … Wszyscy … poznają Mnie …, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał” (Jr 31:33-34). Przymierze zaś nowe zostało zrealizowane w darze Ducha Świętego, ta obecność Boża w człowieku, która mu przebacza, czyni go dzieckiem Bożym i daje mu zdolność miłowania samą miłością Boga, albowiem „miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5:5).

Czytaj w najnowszym GŁOSIE KARMELU