W ramach duchowego przygotowania do uroczystości św. Teresy od Jezusa proponujemy cykl o “Twierdzy wewnętrznej” przygotowany przez o. Mariusza Wójtowicza.

Wszystko to w całym trwaniu tego rodzaju modlitwy połączone jest z niezmiernie wielką pociechą, a z małą pracą, że rozmyślanie, choćby się dłużej przeciągnęło, nie nuży, bo rozum tu działa tylko z przerwami, a przecież czerpie większą ilość wody, niż kiedy ją ciągnął ze studni. Łzy, których Pan tu użycza, wielką pociechę przynoszą. Czujesz, że płyną, i nie potrzebujesz się na nie silić. (Ż 14,4)

Jest to pewne skupienie wewnętrzne, zdaniem moim, również nadprzyrodzone. Nie nabywa się tego skupienia, chroniąc się w miejsce ciemne albo zamykając oczy, albo używając jakich bądź środków zewnętrznych; ale gdy przyjdzie, oczy się same zamykają i dusza pragnie samotności i tak bez żadnych sztucznych sposobów buduje się niejako przedsionek do tej modlitwy smaków nadprzyrodzonych, bo zmysły i rzeczy zewnętrzne tracą wówczas, że tak powiem, prawa swoje, aby dusza za to odzyskała całą, uwięzioną przez nie, wolność swoją. (T 4M 3,1)

Co do sposobu, w jaki dusza zachowywać się powinna w chwilach tego odpocznienia, niczego tu więcej nie potrzeba, tylko cichości i nierobienia hałasu. “Hałasem” nazywam silenie się rozumu na wynalezienie wielu myśli i słów dziękczynienia Bogu za to dobrodziejstwo i gromadzenie w pamięci grzechów i swoich przewinień, dla uznania, że się na taką łaskę nie zasłużyło. (Ż 15,6)

Podsumowanie

• Symbol mieszkania: źródło
• Stan człowieka: odkrycie Boga jako Daru
• Odpowiedź: przyjęcie łaskawości i darmowości Boga
• Zadanie: uczenie się przyjmowania
• Modlitwa: modlitwa odpocznienia i skupienie wlane
• Chrystus: Źródło i Woda Życia
• Postacie biblijne: pracownicy winnicy zatrudniani o różnych godzinach