„On chce, aby odbywało się to poprzez dłonie tego najświętszego Człowieczeństwa”

Jest jeszcze jedna z wielkich prawd, które odkrywa na modlitwie św. Teresa od Jezusa. Powie, po latach walki duchowej i szamotania się wewnętrznego, że trzeba nawyknąć do starania się ze wszystkich sił, by nosić przed sobą to Najświętsze Człowieczeństwo. Zrozumie w pewnym momencie, że tu na ziemi potrzebujemy ludzkiego oparcia. A tym ludzkim oparciem, przede wszystkim, ma być Jezus jako Człowiek – Bóg, który przychodzi na świat i przeżywa z nami trudy naszego życia.

Powie, też, że: „nie jesteśmy aniołami, ale posiadamy ciało”. A w związku z tym rzeczą zwyczajną na modlitwie jest to, że potrzebujemy do skupienia rzeczy stworzonej. Dlatego radzi, by najlepiej wpatrywać się w Jezusa jako Człowieka - w Jego trudach i słabościach, w Jego walce w Ogrodzie Oliwnym czy w czasie Jego  Męki. Ale też wtedy, gdy przychodzi do Betanii i spotyka przyjaciół, których potrzebuje.

A wtedy w nas pojawi się pasja poznawania Jezusa. Jest to naturalną koleją rzeczy – czymś nieuchronnym. A więc sięgamy wtedy do Pisma Świętego, sięgamy do Ewangelii, by poznać, jak mówi św. Teresa, Tego, który mnie kocha. Czytamy dzieła świętych – po prostu świadków, którzy już Go spotkali, po to by Go zrozumieć, na tyle na ile nasze serce jest w stanie to zrobić. 

Pałam w moim sercu coraz większym pragnieniem poznania Osoby – czyli tak naturalnie przemieszczam się po pałacu, twierdzy, próbując do Niego dotrzeć, spotkać Go rzeczywiście, poszukuję Jezusa. I moje gorączkowe poszukiwanie Osoby, pragnienie spotkania, już jest modlitwą, bo Bóg patrzy przecież na nasze serca i na to co w nich się dzieje, jak one funkcjonują, co przeżywają, o czym myślą, czego doświadczają, czego pragną.

Przygoda odkrywania i poszukiwania – to w rzeczywistości poszukiwanie Ukochanej Osoby, poszukiwanie także prawdy o Nim. Bo Ten Ktoś, Sam Bóg, mnie kocha.

Życzę Wam, ze św. Teresą od Jezusa, abyście rzeczywiście Go spotkali.

o. Paweł Hańczak OCD