W październiku 1648 roku wojska kozackie pod wodzą Bohdana Chmielnickiego rozpoczęły oblężenie Lwowa. Po zdobyciu otaczających miasto fortyfikacji wdarli się do niektórych sakralnych obiektów, dokonując rzezi chroniących się w nich bezbronnych Lwowian. Miało to miejsce w cerkwi św. Jury, kościołach św. Marii Magdaleny i św. Stanisława, szpitalu św. Łazarza, a także w kościele karmelitów dawnej obserwy zakonnej pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny na Halickim Przedmieściu. Badacze dziejów Lwowa podają, że w kościele karmelitów Kozacy zamordowali dwóch księży, dziewięciu zakonników, trzystu osiemdziesięciu wiernych, a stu dwudziestu spalili żywcem na strychu świątyni. W szpitalu św. Łazarza zginęło stu dziewiętnastu chorych wraz z personelem, w kościele św. Marii Magdaleny siedemdziesięciu wiernych, a w kościele św. Stanisława – pięćdziesięciu. Historyk zakonu karmelitów bosych, ojciec Jan Kanty Osierda (1878-1948), naszkicował z wyobraźni wydarzenia, jakie rozegrały się w kościele karmelitów dawnej obserwy zakonnej 9 października 1648 roku. Widzimy zakonników, którzy niebawem poniosą śmierć, a z prawej strony Kozaków podkładających ogień, by wzniecić pożar kościoła. Na pierwszym planie klęczy ojciec Wojciech Czepeil, autor biografii św. Marii Magdaleny de Pazzi, przyjmując przed śmiercią błogosławieństwo przełożonego.

o. Jerzy Zieliński OCD