Symbole Teresy: Nowa księga życia

Wpis dostępny również w wersji audio:


Odtąd zaczyna się inna, nowa księga, to jest inne, nowe życie. Życie dotąd opisane, było to życie moje, życie, którym ja żyłam. Od początku zaś tych stanów modlitwy, które opisałam, zaczyna się życie, którym rzec mogę, Bóg żył we mnie, bo bez Niego, jasno to widzę, niepodobna bym mogła w tak krótkim czasie wyzwolić się z tylu złych przyzwyczajeń i nałogów swoich.

(KŻ 23,1)

Czym jest życie duchowe? Czym jest relacja z Bogiem? Czy tylko pracą i wysiłkiem człowieka, który pragnie zbliżyć się do Boga, by się z Nim zjednoczyć; czy wychodzeniem, zbliżaniem się Boga do człowieka, w celu nawiązania z nim relacji przyjaźni? Nie jest to tylko działanie Boga, ani tym bardziej, tylko działanie człowieka. To współdziałanie Boga i człowieka – odpowiedź człowieka na zaproszenie do głębokiej relacji ze strony Boga. Prawdą jest też, że początek życia duchowego przebiega tak, iż można mniemać, że to człowiek jedynie działa, pragnie relacji z Bogiem, zabiega o nią i jej jakość. Mnoży praktyki religijne, korzysta z sakramentów. Modlitwa w tym okresie to przede wszystkim dyskursywne rozmyślanie o Bogu, o Jego przymiotach. Człowiek stara się zdobyć i pogłębić wiedzę o Swoim Stwórcy. To jest właściwe zachowanie. Jeśli człowiek będzie wytrwały, to przyjdzie czas, gdy Pan Bóg zapragnie wprowadzić go na wyższy poziom modlitwy. W sposób niejako namacalny, zauważalny, przejmując inicjatywę. Odbierze to, co dawniej stanowiło dla nas istotę życia duchowego, na czym budowaliśmy relację z Bogiem. W przypadku św. Teresy były to np. książki w języku kastylijskim. Lubiła je czytać, w nich szukała tematu, inspiracji do modlitwy, rozmyślania. Z dnia na dzień inkwizycja pozbawiła ją tego pokarmu, wpisując wiele z nich na „Indeks ksiąg zakazanych” W tę tragiczną dla niej sytuację wkracza Pan Bóg, który mówi jej, że to On od teraz będzie dla niej księgą żywą. Po pewnym czasie Święta była Mu za to wdzięczna, bo to działanie Boga, uwolniło ją od skupienia na sobie, jak się wyraziła: Chwała niech będzie Panu, iż mię wybawił ode mnie. To jest właśnie istota życia duchowego. Święta odpowiedzi na pytania, jak żyć, jak się modlić, o czym rozmyślać nie szuka już w książkach, ale u Tego, który mieszka w niej samej.

br. Tomasz Kozioł OCD

fot.unsplash.com