Czworaki – zdaje mi się – może być sposób podlewania: albo wreszcie za pomocą deszczu obfitego; wtedy Pan sam bez żadnej pracy naszej podlewa, i ten sposób bez żadnego porównania przewyższa wszystkie poprzednio wymienione.

(KŻ 11,7)

Bóg jest inny, całkowicie różny od człowieka. Jest od niego większy i doskonalszy pod każdym względem. Również działanie Boga jest takie. Jest ono doskonalsze i też takie same skutki powoduje. Doświadczając tego działania Boga, jednocześnie poznajemy, jak wielka jest łaskawość i miłosierdzie Jego, które przychodzi z pomocą ludzkiej słabości. Często w chwili, gdy wydaje się, że rośliny uschną z braku wody, wtedy On zsyła obfity deszcz. Św. Teresa pisze, że Zbawca czyni tak dla pokrzepienia dusz słabych, którym brak siły, determinacji, by trudzić się w pielęgnacji Jego ogrodu. Często zdarza się, że takie dusze tracą ufność, popadają w rozpacz, nie widząc efektów swej pracy, czy co gorsza, widzą, że to, wokół czego tak się trudziły, ginie. Trzeba wtedy jeszcze raz, z nowym zapałem, nowymi siłami podjąć ten trud, mając nadzieję, że Pan ulituje się nad nami i spuści z niebios obfity deszcz, który dostatnio, w równym stopniu nawodni każde miejsce swego ogrodu, nie pozbawiając tej życiodajnej wody żadnej, nawet najmniejszej roślinki.

br. Tomasz Kozioł OCD

fot.unsplash.com