Św. Maria Magdalena de Pazzi urodziła się we Florencji 2 kwietnia 1566 roku w zamożnej rodzinie arystokratycznej. Do pokrewieństwa z nią przyznawali się później litewscy Pacowie. Na chrzcie otrzymała imię Katarzyna. Od dzieciństwa odznaczała się żarliwą pobożnością i skłonnościami do kontemplacji. Jako dziesięcioletnia dziewczynka po raz pierwszy przyjęła Komunię Świętą i przystępowała do niej w każdą niedzielę i święta. Było to wówczas rzadkością.

Katarzyna w wieku 15 lat, wbrew sprzeciwom rodziny, wstąpiła do florenckiego klasztoru karmelitanek pod wezwaniem Matki Boskiej Anielskiej. W zakonie otrzymała imię: Maria Magdalena. Jako siostra zakonna starała się jak najsumienniej zachowywać niełatwą regułę zakonną, odznaczała się też wielką gorliwością w modlitwie. Maria Magdalena otrzymała od Chrystusa dar wizji i ekstazy. Pewnego razu Zbawiciel obdarzył ją cierniową koroną, która zadawała jej wielkie bóle głowy. W dniu 25 marca 1585 roku Pan Jezus obdarzył Marię Magdalenę łaską stygmatów, czyli odbicia ran Zbawiciela na jej ciele. Stygmaty były jednakże niewidoczne dla innych osób. Siostra Maria Magdalena otrzymała też od Chrystusa mistyczną obrączkę jako symbol duchowych zaślubin. Przeżywała też ekstazę (od 17 maja 1585 roku) przez 40 godzin. Wtedy też otrzymała od Chrystusa polecenie, aby jej pożywieniem był odtąd tylko chleb i woda, a w dni świąteczne będzie mogła spożyć nieco postnych potraw. Pan Jezus zażyczył też, aby spała codziennie tylko przez 5 godzin i to na wiązce siana. Wymagania te dzisiaj wydają się nam zapewne być dziwne, ale Pan Jezus prosił Marię Magdalenę, żeby te wszystkie umartwienia ofiarowywała Bogu jako wynagrodzenie za grzechy ludzkości. W tymże roku 1585 siostra Maria Magdalena przeżywała także jeszcze inne ekstazy.

Maria Magdalena, chociaż pochodziła ze znakomitego rodu, jednakże w zakonie z pokorą i wielkim zaangażowaniem spełniała funkcje zakrystianki, furtianki, socjuszki, mistrzyni nowicjatu, również przełożonej domu (W. Zaleski). Pod koniec życia trapiły ją wielkie cierpienia fizyczne i duchowe. Również doznawała prześladowań i gróźb od osób, które w imieniu Chrystusa upominała i wzywała do poprawy życia w swoich listach. Pełna zasług, w opinii świętości, odeszła do wieczności 25 maja 1607 roku. Pozostawiła po sobie wiele nauk i relacji mistycznych spisanych przez siostry zakonne z miejscowego klasztoru oraz “Dzienniczek”, który spisała z polecenia swojego spowiednika. Ciało Marii Magdaleny złożono w kryształowej trumnie w klasztornym kościele we Florencji.

Papież Urban VIII beatyfikował Marię Magdalenę, dziewicę, w roku 1626, natomiast kanonizacji dokonał papież Klemens IX 1669 roku. Święta Maria Magdalena należy do największych mistyczek naszego Kościoła.

Niech modlitwa Świętej stanie się dla nas źródłem prawdziwej inspiracji duchowej:

“Przybądź, Duchu Święty. Niech zstąpi Zjednoczenie z Ojcem i Umiłowanie Syna. Ty, Duchu prawdy, jesteś nagrodą Świętych, orzeźwieniem dusz, światłem w ciemnościach, bogactwem ubogich, skarbem miłujących, nasyceniem głodnych, umocnieniem pielgrzymów. Ty wreszcie jesteś skarbem wszelkich skarbów.

Przybądź, Duchu Święty, Ty, który zstępując na Maryję sprawiłeś, że Słowo stało się ciałem, spraw w nas łaską to, czego w Niej dokonałeś przez łaskę i naturę.

Przybądź, czystej myśli pokarmie, źródło wszelkiego dobra, zbiorze wszelkiej czystości”.

Przyjdź i zabierz wszystko, co przeszkadza nam być zabranym przez Ciebie”.

o. Bartłomiej Józef Kucharski OCD