Wiadomym jest, że dusza przywiązana do wielu rzeczy, zanieczyszczona wieloma naleciałościami ziemskimi, jest niczym świeże drewno, które, by palić się równym płomieniem, musi przejść bolesny proces osuszania i oczyszczania. Co dzieje się, gdy ten płomień miłości bożej napotka duszę przygotowaną, wolną od wszelkich przywiązać i brudów? By się o  tym przekonać, sięgniemy do Żywego Płomienia Miłości.

Taka dusza przypomina suchą hubę, która już za dotknięciem iskry zaczyna płonąć żywym płomieniem. Nie marnuje czasu na osuszanie, oczyszczanie, ale jeden akt wystarczy, do wzbudzenia doskonałej, gorącej miłości. Do takiego stanu doszła na drodze kontemplacji. Pragnie natychmiast zrzucić to, co oddziela ja od Stwórcy, nie stawia oporu w postaci zanieczyszczeń, wilgoci, jak świeże drewno, nieobrobione. Pamiętajmy, że doszła do tego stanu, wiernie poddając się Bożemu działaniu i prowadzeniu, przyjmując te oczyszczenia, jakie niesie chociażby życie poprzez różne sytuacji.

br. Tomasz Kozioł OCD