Na pierwszy rzut oka zestawienie tych dwóch tematów przywołuje tzw. zielony szkaplerz, znany z objawień francuskiej szarytce Justynie Bisqueyburu z 1840 roku, kiedy to Matka Boża ukazała jej szkaplerz zielonego koloru (na jednym płatku widniał wizerunek Najświętszej Dziewicy, natomiast na drugim przebite mieczem Serce z promieniami, otoczone napisem: „Niepokalane Serce Maryi, módl się za nami teraz i w godzinę śmierci naszej”). Lecz postaramy się odkryć związki pomiędzy Sercem Maryi a szkaplerzem karmelitańskim.

Aby odkryć logikę powiązań przeróżnych nurtów życia duchowego, objawiających się w historii Kościoła, należy wejść w istotę charyzmatów i w istotę historii. W ich łonie odsłania się boski zamysł, a w ich spotkaniu – dokonuje się wzajemność wsparcia. Dotyczy to również prawdy o Niepokalanym Poczęciu Maryi oraz nabożeństwa szkaplerznego i pozwala zrozumieć, dlaczego w objawieniu fatimskim, które koncentruje się wokół Niepokalanego Serca Maryi, Maryja pojawia się w szatach karmelitańskich, jako Matka Boża Szkaplerzna.

Należy zauważyć, że środowisko duchowe, które zrodziło i pogłębiło duchowość szkaplerza, jak i Niepokalanego Serca nie są wypracowane przez karmelitańską szkołę, lecz ofiarowane przez Maryję w nadzwyczajnych interwencjach. Maryja odkrywa tajemnicę swej miłości wobec Kościoła w symbolice szaty i serca: w objawieniu szkaplerznym i objawieniu fatimskim.

BRATERSTWO DUCHA DZIEWICZEGO

Maryja przychodzi na świat jako Niepokalana, całkowicie dziewicza, czyli nienaruszona przez grzech pierworodny i wolna wobec Boga (pełna łaski). Czcimy w Maryi tę niezwykłą dziewiczość. Przyjęła ona kilka form teologicznych: przywilej i dogmat Niepokalanego Poczęcia Maryi, dziewicze poczęcie i dziewicze porodzenie Chrystusa (dziewicze macierzyństwo) oraz teologię i kult Niepokalanego Serca Maryi.

Maryja, wśród tych, którzy chcą uwolnić się od grzechu i żyć dziedziną łaski wzmacnia wrażliwość na duchową dziewiczość pozwalającą całkowicie przylgnąć do Pana. W szkaplerzu i w Niepokalanym Sercu możemy przylgnąć do Boga – w Jej przylgnięciu żyć mocą Jej zjednoczenia z Bogiem. Maryja dzieli się darem duchowej dziewiczości – wolnością od grzechu, co przekłada się na nieskuteczność demonicznych zamysłów, oraz czystym pragnieniem Boga. W charyzmacie karmelitańskim pierwotna wrażliwość proroka Eliasza na czystość i postać Maryi formułuje się w tajemniczym pojawieniu się obłoku, podczas modlitwy na górze Karmel
(1 Krl 18:42-45). Jak to potwierdza również w swoich zapisach bł. Katarzyna Emmerich, „gdy się chmura podnosiła, ujrzał w niej Eliasz postać lśniącej Dziewicy. Głowa jej była otoczona promieniami, ramiona na krzyż wzniesione, jedna ręka trzymała wieniec zwycięstwa, a długa szata była jakby związana pod nogami. Zdawało się, jakby się rozciągała nad Palestyną”
(bł. Anna Katharina Emmerich, Objawienia o narodzeniu Pańskim. Zapiski zebrał i uporządkował Clemens Maria Brentano (1778–1842), opr. M. Sękalska, Kraków 2018, s. 35; zob. M. Zawada OCD, Antologia karmelitańska, t. 5, Kraków 2019, s. 8).

o. Marian Zawada OCD

Czytaj dalej w wiosenno-letnim numerze Głosu Karmelu