Tydzień temu zakupiłem do naszej kuchni parę ryb: halibuta białego, solę, lina i szczupaka. Kilka słów na temat tych gatunków.
Halibut biały (Hippoglossus hippoglossus) to ryba z rodziny flądrowatych. Żyje w zimnych wodach północnego Atlantyku, wybrzeży Grenlandii, Morza Białego, północnych rejonów Zatoki Biskajskiej, sporadycznie pojawia się w Bałtyku. Jest rybą drapieżną, żyjącą na głębokościach od 50 do 2500 m, w wodach o dużym zasoleniu i temperaturze do 8˚C. Odżywia się innymi rybami a także drobnymi skorupiakami, głowonogami i małżami. Jest asymetryczna i ma ciało owalnie wydłużone i mięsiste szarobrązowe lub oliwkowoszare, a od strony spodniej białe. Osiąga ponad 3,5 m długości przy masie sięgającej do 300 kg. Jest to ryba o wysokich wartościach smakowych i odżywczych, dlatego ma duże znaczenie gospodarcze.
Sola zwyczajna (Solea solea) to ryba z grupy płastug. Występuje wzdłuż wybrzeży Europy – od Morza Czarnego, poprzez Morze Śródziemne aż po Morze Północne. Pojawia się też w zachodnim Bałtyku. Przebywa samotnie na piaszczystym lub mulistym dnie. Dorasta do 70 cm długości i może ważyć 3 kg. Ma płaski i owalny kształt. Sola ma białe, delikatne mięso. Jest rybą chudą, o niskiej zawartości tłuszczu i cholesterolu. Sola stanowi także dobre źródło pełnowartościowego białka zwierzęcego oraz selenu, witaminy B12 oraz witaminy D. W sprzedaży występuje najczęściej w postaci mrożonych filetów. Ostatnio zamiast filetów soli sprzedaje się filety limandy żółtopłetwej. Są podobne, ale limanda żółtopłetwa poławiana jest przez rybaków chińskich na północnym Pacyfiku.
Lin (Tinca tinca) to ryba z rodziny karpiowatych. Występuje prawie w całej Europie i północnej Azji aż po środkową Syberię. Żyje przeważnie w płytkich jeziorach i stawach o gęstej roślinności wodnej i mulistym dnie oraz w wolno płynących rzekach. Osiąga długość do 70 cm i wagę do 7,5 kg. Jej ciało jest koloru od ciemnozielonego na grzbiecie, przez oliwkowozielone po bokach, do żółtawobiałego na brzuchu. Dorosłe liny żywią się przede wszystkim tym, co znajdą w mule: skorupiakami, drobnymi ślimakami, stąd często w ich przewodzie pokarmowym znaleźć można piach, muł i szczątki organizmów żywych. Jest rybą ostrożną i żyjącą samotnie. Bywa hodowana w stawach obok karpia. Rośnie wolniej niż karp, ale ma mniejsze wymagania co do jakości wody i często hoduje się go tam, gdzie karp się nie przyjął. Mięso lina uważane jest za cenne, ze względu na smak i delikatność.
Szczupak pospolity (Esox lucius) to ryba drapieżna z rodziny szczupakowatych. Występuje w całej Europie z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, południowych Włoch i południowej części Półwyspu Bałkańskiego a także w północnej oraz środkowej Azji i Ameryce Północnej. Ciało szczupaka pospolitego jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i są bardzo ostre. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska. Młode osobniki są zwykle jasnozielone, brązowawe lub srebrzyste. Ciemne plamy na bokach zlewają się czasami w poprzeczne smugi. Starsze osobniki mają ciemnozielony grzbiet, jaśniejsze nakrapiane żółtymi plamami boki i biały brzuch. Jest przystosowany do życia wodnego drapieżnika, normalnie nie jest aktywnym myśliwym, choć zalicza się do najbardziej drapieżnych ryb. Czyha w ukryciu między roślinami wodnymi i czeka na przepływającą zdobycz. Złapana ofiara ma nikłe szanse na wyrwanie się, co jest spowodowane ułożeniem zębów drapieżnika do wewnątrz. Mięso szczupaka, zwłaszcza u młodych osobników, jest delikatne i chude.
