Dwudziestego szóstego września 2009 roku w karmelitańskim Sanktuarium Dzieciątka Jezus w Pradze gościł papież Benedykt XVI rozpoczynający swoją trzydniową pielgrzymkę po Czechach. Sam Papież pragnął zainaugurować apostolską wizytę od nawiedzenia cudownej figurki Praskiego Dzieciątka Jezus i modlitwy przed nią. W imieniu zakonu wdzięczność za odwiedziny wyraził o. Albert Wach, definitor generalny z Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Dziękując za dar złotej korony dla Jezulatka, powiedział m.in.: „We wstępie do swojej książki Jezus z Nazaretu Wasza Świątobliwość wyraził pragnienie napisania w jej drugiej części rozdziału poświęconego dzieciństwu Jezusa. W tym sanktuarium w imieniu całego zakonu pragnę powiedzieć Ojcu Świętemu, że oczekujemy z niecierpliwością na możliwość przeczytania tego, co zostanie napisane”.

Ojciec Święty w słowach skierowanych do wiernych (z których sporą część stanowiły dzieci) podkreślił ważne zadanie rodziny w dzisiejszym społeczeństwie dla sprawy wychowania dzieci i przekazywania im głębokiej wiary. Prosił w modlitwie Dziecię Jezus o jedność i zgodę w rodzinach, zaznaczając, iż to właśnie dzieci „są przyszłością i nadzieją ludzkości”.

KOŚCIÓŁ

Mala Strana – to przepiękna, stara i najatrakcyjniejsza dzielnica Pragi, położona u stóp Praskiego Grodu. Pośród uroczych, wąziutkich uliczek stoi frontonem do ul. Karmelickiej kościół Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej kryjący w swym wnętrzu bezcenny skarb otoczony od wieków powszechnym kultem – figurkę Praskiego Dzieciątka Jezus. Kościół wybudowany został w latach 1611–13, jak o tym świadczy zachowana po dziś dzień inskrypcja na północnej fasadzie. Dedykowany Trójcy Przenajświętszej był własnością niemieckich luteranów. Po zwycięstwie reformacji na ziemiach czeskich (bitwa pod Białą Górą w 1620 roku) cesarz Ferdynand II przekazał kościół karmelitom bosym (zasłużonym w tej bitwie), zmieniając dedykację dla NMP Zwycięskiej w dowód wdzięczności za pomoc Maryi w odniesionym zwycięstwie. Wtedy też wchodzący do Pragi wczesny barok zmienił w znacznym stopniu wygląd kościoła. Odtąd wejście znajduje się od strony rzeki Wełtawy, dostępne dzięki trzem pasmom schodów wiodących na taras przed kościołem. W ołtarzu głównym znajduje się kopia obrazu MB Zwycięskiej z Białej Góry. W ołtarzach bocznych: św. Józef, Joachim i Anna oraz św. Teresa z Awili i św. Jan od Krzyża. Jeden – wyróżniony – ołtarz boczny poświęcony jest Praskiemu Dzieciątku Jezus. W bogatej barokowej oprawie za przeszkleniem stoi cudowna figurka. Dzieciątko w lewej ręce dzierży jabłko królewskie, a prawą wzniesioną w górę błogosławi.

FIGURKA

Jednakże historia figurki, dzięki której kościół jest tak znany, rozpoczyna się w Hiszpanii. Woskowa figurka o wysokości 45 cm jest dziełem nieznanego artysty z połowy XVI wieku i wyobraża dziecko w wieku około 3 lat. Ubrane jest ono w białą koszulkę, spod której widać bose nóżki. Wymodelowane z wielką pieczołowitością włosy okalają miłą twarzyczkę, budzącą zachwyt dla niepowtarzalnego piękna. Stanowi ono znakomity dowód żywego na one czasy kultu Wcielonego Słowa Bożego, które przyjmując naszą ludzką naturę, zamieszkało między ludźmi jako małe Dziecię. Przykładem może tu być św. Teresa z Awili, która podróżując, zakładając nowe klasztory, stale woziła ze sobą figurkę Dzieciątka Jezus. Figurka Jezulatka była w posiadaniu możnego rodu Manrique de Lara. Kiedy w 1556 roku hrabianka Maria Manrique de Lara wyszła za mąż za czeskiego szlachcica Vratislava z Pernsztejna, otrzymała w posagu od matki – jako rodzinną pamiątkę – figurkę Pana Jezusa i przywiozła ją do Pragi. W 1628 roku owdowiała córka Marii Polyxena z Lobkowic podarowała figurkę karmelitom bosym. W okresie wojny trzydziestoletniej wtargnęły do Pragi wojska saskie i splądrowały kościół wraz z klasztorem. Figurka z odłamanymi rączkami została porzucona w śmieciach za ołtarzem i leżała tam w zapomnieniu kilka lat. Dopiero przybyły do Pragi po wielu latach o. Cyryl od Matki Bożej, wielki czciciel Jezulatka i mąż żarliwej modlitwy, odnalazł figurkę, odnowił i w krótkim czasie kult wzmógł się za sprawą wielu cudów i łask doświadczanych przez modlących się (m.in. obrona Pragi w czasie oblężenia przez Szwedów).

Praskie Dzieciątko Jezus otrzymywało jako wotum wiele darów, zarówno tych prostych, jak i drogocennych – zawsze jednak ofiarowywanych w dowód miłości i wdzięczności. W 1655 roku ówczesny biskup Pragi nałożył na główkę figurki cenną koronę, uwydatniając królewską i boską godność Jezulatka. O wieków też figurka przybierana jest w różnorakie szaty, płaszczyki, sukienki, koronki. W skarbcu znajduje się ponad 70 ubranek uszytych z różnych materiałów, ozdobionych perłami, złotem i srebrem, z wyhaftowanymi motywami religijnymi noszącymi znamiona narodu lub kultury, skąd pochodzą (m.in. Włochy, Wietnam, Australia, Brazylia, Filipiny, Chiny, Indie). Najstarsza zachowana sukienka pochodzi z 1700 roku i jest darem (własnoręcznie wykonanym!!) cesarzowej Marii Teresy.

Za panowania Józefa II nastąpiła kasata klasztoru, a kościół oddano zakonowi kawalerów maltańskich. Po upadku komunizmu w Czechach w 1993 roku kard. Miloslav Vlk (ówczesny abp Pragi) przywrócił pieczę nad Sanktuarium prawowitym właścicielom – karmelitom bosym, którzy zaprosili do współpracy ss. karmelitanki Dzieciątka Jezus z Polski i na nowo roztoczyli duchową opiekę nad coraz liczniejszymi grupami pielgrzymów.

Kult Praskiego Dzieciątka Jezus już przed wiekami wyszedł poza granice Czech i rozwija się w wielu miejscach na całym świecie (np. Arenzano we Włoszech czy Jodłowa w Polsce). W naszym kościele figurka Jezulatka stoi przy ołtarzu św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która żyła głęboko duchowością „dziecięctwa Bożego” i zostawiła nam cenne drogowskazy w postaci „małej drogi” ufności i miłości wobec Boga Ojca.

MODLITWA BENEDYKTA XVI U STÓP PRASKIEGO DZIECIĄTKA JEZUS

Panie Jezu!

Widzimy Cię jako Dziecko i wierzymy, że Ty jesteś Synem Bożym, który przez Ducha Św. stał się człowiekiem w łonie Maryi Dziewicy. Tak jak w Betlejem, także i my razem z Maryją i Józefem, aniołami i pasterzami adorujemy Cię i wyznajemy naszym jedynym Zbawicielem. Stałeś się ubogim, aby nas swym ubóstwem ubogacić; daj nam, abyśmy nigdy nie zapominali o ubogich i o wszystkich, którzy cierpią.

Strzeż nasze rodziny, błogosław wszystkie dzieci świata i spraw, aby zawsze panowała między nami miłość, którą Ty nam przyniosłeś i która czyni nasze życie bardziej szczęśliwym. Daj wszystkim, o Jezu, uznać prawdę Twego Narodzenia, aby wszyscy poznali, że Ty przyszedłeś przynieść całej rodzinie ludzkiej światło, radość i pokój.

Ty jesteś Bogiem i żyjesz, i królujesz z Bogiem Ojcem, w jedności Ducha Św., przez wszystkie wieki wieków. Amen.

o. Paweł Ferko OCD