„Nie ciesz się na próżno, lecz miej ufną bojaźń, wiesz bowiem, ile grzechów popełniłeś, a nie wiesz, czy Bóg jest ci łaskaw”. S.75

Radość jest jednym z owoców Ducha Św. i powinna towarzyszyć każdemu chrześcijaninowi w jego drodze przez życie. Jest ona niewątpliwie dobra. Św. Jan przestrzega jednak przed radością próżną, niemającą swojego źródła w Bogu.

Cieszyć się można z różnych rzeczy np.: z dobrej pracy, z wysokiej płacy, z pięknego domu, z opiekuńczego męża, z prawdziwej przyjaźni itd. Jeżeli cieszymy się z czegoś co nie jest dla nas dobre w perspektywie naszego zbawienia, albo z czegoś co nas oddala od Boga to taka radość nie podoba się Panu Bogu.

Ufna bojaźń zaś to bojaźń synowska wobec Boga, który jest Ojcem każdego z nas. Zarówno dużego, jak i małego. Bojaźń ta ma jednak wypływać z miłości, a nie z lęku. Powinniśmy zatem postępować tak, aby nie obrażać Boga ze względu na Jego miłość do nas, a nie ze względu ewentualnej kary, która nas może spotkać.

br. Łukasz od Jezusa