W cyklu „Męczennicy orędują za Polską” publikowanym w „Naszym Dzienniku”, 25 stycznia br. (str. 10) ukazał się poniższy tekst o o. Makarym Demeskim OCD, który chętnie powielamy:

Martyrologium polskich karmelitów bosych liczy 23 zakonników, z których o. Alfons Józef Mazurek (zm. 1944), został ogłoszony błogosławionym. Listę tychże męczenników otwiera o. Makary Demski od Najświętszego Sakramentu, męczennik za miasto Przemyśl.

Urodzony w 1570 r. we Włodzimierzu w rodzinie prawosławnej, przyjął nieświadomie arianizm i wstąpił do wojska. Po śmierci Dymitra Samozwańca, którego popierał, trafił do więzienia, gdzie spotkał karmelitów bosych, pragnących przez Moskwę dotrzeć na misję w Persji. Dzięki nim przeszedł na katolicyzm i w 1615 r. przyjął w Krakowie habit karmelitański.

Latem 1624 r., gdy był podprzeorem klasztoru przemyskiego, napadli na miasto Tatarzy pod wodzą Kantymira. Magistrat usilnie nalegał na klasztor karmelitów bosych, aby posłano o. Makarego, znającego język tatarski, z poselstwem do Kantymira w celu szukania porozumienia. Miasto nie było bowiem w stanie się obronić. O. Makary podjął się trudnej misji i wyruszył z krzyżem w ręku. Stanąwszy przed Kantymirem pragnął ofiarować mu palmę zgody. Wódz tatarski żądał jednak ucałowania go w stopę, czego o. Makary odmówił, twierdząc, że taka cześć przysługuje tylko Papieżowi. Rozgniewany Kantymir kazał więc o. Makarego zamordować, co niezwłocznie uczyniono. Legenda podaje, że Kantymir, tuż po zamordowaniu o. Makarego, zobaczył go w obłokach z jaśniejącym krzyżem zwycięstwa. Faktem jest, że nakazał swym wojskom odwrót na wschód.

Sława męczennika rozeszła się w całym kraju. W przemyskim kościele karmelitów bosych upamiętnia go epitafium z jego podobizną i napisem, że jego „śmierć i męczeństwo (…) obywatele przemyscy wychwalali, i sława jego po całej Polsce się rozeszła, bo kaznodzieje go publicznie po ambonach, ukoronowanego chwałą świętych męczenników chwalili”. Męczennika przywołują m.in.: „Matka Świętych Polska” (Poznań 1893), „Analecta Ordinis Carmelitarum Discalceatorum” (Roma 1939), „Hagiografia Polska” (Poznań 1972), „Encyklopedia katolicka (Lublin 1979). Nadto przemyski teatr „Fredreum” kilkakrotnie wystawił w ostatnich latach traktującą o nim sztukę „Ku Prawdzie”, autorstwa o. Bernarda Smyraka OCD (zm. 1980).

Śladem praojców prośmy więc karmelitańskiego męczennika, by wstawiał się za nami.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD

Załączony obraz męczeństwa pędzla Mariana Jerzego Fidy – męczeństwo o. Makarego.

Za: https://wp.naszdziennik.pl