Maryjne Magnificat

Paweł Ferko OCD

Sam Bóg ustami archanioła Gabriela upewnia Maryję Pannę, że właśnie ONA jest tą wybraną spośród córek Izraela: „Znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna (…), a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca” (por. Łk 1:30-33). Maryja po głębokim modlitewnym namyśle rozważając, co mogłyby oznaczać słowa powiedziane Jej od Pana, odpowiada z pokorą i odwagą: „Oto ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa” (Łk 1:38). Upewniona w domu krewnej swej Elżbiety iż: „jest błogosławioną pomiędzy niewiastami i że błogosławiony jest owoc jej łona” i że „błogosławioną jest gdyż uwierzyła, iż spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana” (Łk 1:42 i 45) wyśpiewuje swoje dziękczynne i pochwalne MAGNIFICAT, ucząc nas modlitewnych postaw w przeżywaniu zarówno radości, jak i boleści. Oto wybrane spośród wielu wizerunków maryjnych obrazy ukazujące trwającą w modlitewnym skupieniu Matkę Bożą i naszą Matkę – wzór medytacji, adoracji oraz kontemplacji.

Matka Boża Adorująca

Życie Najświętszej Maryi Panny stało się arcydziełem najwyższej próby, gdyż od samego początku jest Ona „nowym stworzeniem”. Majestat łaski, którą Maryja nosi w sobie, sprawia, że Jej ludzka istota emanuje niewymownym pięknem wielkości (RM 11). Twórcy sztuki chrześcijańskiej od początku dążyli do wyrażenia piękna Matki Syna Bożego – najpiękniejszego spośród synów ludzkich (Ps 45). We wrocławskiej katedrze znajduje się otaczany szczególną czcią, łaskami słynący obraz Matki Bożej Sobieskich, zwany też obrazem Matki Bożej Zwycięskiej albo Matki Bożej Adorującej. Namalowany w Rzymie ok. 1670–1685 zapewne przez Giovanniego Battistę Salviego – zwanego Sassoferrato, o wym. 57x45 cm. (...)

Powyższy tekst stanowi fragment artykułu z najnowszego numeru Głosu Karmelu. Całość dostępna w wersji papierowej.