W sobotę 20 maja Ojciec Święty Franciszek, podczas audiencji udzielonej kard. Marcello Semeraro, Prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, zatwierdził dekret o męczeństwie włoskiego kapłana Józefa Beotti (+1944) i dekrety o heroiczności cnót ośmiorga sług Bożych: Arnolda Canepy (+1966), katechety z Rzymu, ks. Szymona Mpeke(+1975) z Kamerunu, wiernych świeckich Marii Krystyny Ogier (+1974) z Florencji i Loreny D’Alessandro (+1981) z Rzymu, Piotra od Dziewicy z Góry Karmel (+1983), pijara z Saragossy w Hiszpanii, Eddy Marii Katarzyny Roda (+1996), kapucynki z Bergamo, Gwidona Vidal França Schäffera (+2009), seminarzysty z Brazylii i karmelitanki bosej Teresy Małgorzaty od Serca Maryi (+2005), także z Brazylii.
Teresa Małgorzata, ze chrztu Maria Luiza RezendeMarques, urodziła się w Borda da Mata, w stanie Minas Gerais w Brazylii 24 grudnia 1915 roku, w wielodzietnej, dobrze sytuowanej rolniczej rodzinie małżonków Mariany de Rezende i Franciszka Marques. Miała jednego starszego brata(João, który wstąpił do salezjanów i był biskupem archidiecezji Belo Horizonte) i dwie starsze siostry, a także młodsze rodzeństwo: kolejne dwie siostry i pięciu braci.
Gdy miała 10 lat, rodzina przeniosła się z Borda da Mata do Cruzeiro (w stanie São Paulo). Maria Luiza 3 czerwca 1923 roku przyjęła tam Pierwszą Komunię św., później uczyła się w Kolegium Dobrej Rady prowadzonym przez Siostry św. Józefa (de Chambéry). Wstąpiła do zrzeszenia Córek Maryi, a później także do Akcji Katolickiej. Pragnęła wstąpić do Karmelu, ale spotkała się początkowo ze sprzeciwem ojca, który jednak w końcu ustąpił i przed śmiercią pobłogosławił ją na obraną drogę. W dn. 29 maja 1937 roku, niecały miesiąc przed śmiercią ojca (zm. 20 czerwca 1937), została przyjęta do klasztoru w Mogi das Cruzes (w stanie São Paulo), a 2 lutego 1942 roku złożyła pierwsze śluby zakonne jako siostra Teresa Małgorzata od Serca Maryi. Po czterech latach, 2 lutego, odbyła się jej profesja uroczysta. Wkrótce została przeniesiona do klasztoru w Aparecida w tym samym stanie São Paulo, gdzie objęła posługę socjuszki mistrzyni nowicjuszek. Tamże w niedzielę Dobrego Pasterza 1946 roku złożyła za pozwoleniem spowiednika ślub szczególnego dążenia do doskonałości w miłości braterskiej. W tym samym roku, 17 września, została wybrana podprzeoryszą klasztoru w Aparecida, co powtórzyło się po trzech latach na nową kadencję. W 1952 roku objęła posługę drugiej klawariiklasztoru oraz mistrzyni nowicjuszek. Będąc zawsze dyspozycyjną wobec poleceń przełożonych, w 1960 roku udała się do klasztoru w Santos, zawsze w stanie São Paulo, jako jego podprzeorysza i mistrzyni nowicjatu. W końcu stała się inspiratorką fundacji klasztoru w pw. św. Józefa w TrêsPontas w swoim rodzimym stanie Minas Gerais, gdzie przebywała do śmierci, pełniąc przez wiele lat posługę przeoryszy. Była prawdziwą matką wspólnoty, nie oddzielała nowicjuszek i postulantek od profesek, pragnąc, aby wszystkie siostry uczestniczyły w formacji nowych powołań i dawałysobie nawzajem przykład świętego życia.
Dotknięta w lutym 1998 roku chorobą nowotworową, którą znosiła z heroizmem, zmarła w opinii świętości 14 listopada 2005 roku.
Jej proces diecezjalny zmierzający ku beatyfikacji zakończył się 12 maja 2013 roku, a niecały rok później, 28 marca, Stolica Apostolska wydała dekret jego ważności izostała opracowana Positio super virtutibus. W dn. 19 czerwca 2022 roku pozytywnie ocenili tę Positio konsultorzy teolodzy, a 18 kwietnia br. kardynałowie i biskupi, członkowie Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.
Od dnia papieskiego zatwierdzenia dekretu o heroicznych cnotach m. Teresie Małgorzacie od Serca Maryi przysługujetytuł Czcigodnej (Venerabilis). Do jej beatyfikacji brakuje jeszcze zatwierdzenia cudu, o który prośmy dobrego Boga.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD
