Dziś rano cierpiałam, ponieważ nie czułam Boga. Wydawało mi się, że moje serce było jakby z żelaza. Nie mogłam myśleć o Bogu, wezwałam Ducha Świętego i powiedziałam: „To Ty dajesz nam poznać Chrystusa. Apostołowie pozostawali długo razem z Nim nie rozumiejąc Go, ale jedna kropla Ciebie wystarczyła, by Go zrozumieli. I Ty również sprawisz, że zrozumiem Go także. Przyjdź moje pocieszenie, przyjdź moja radości, przyjdź mój pokoju, moja siło, moje światło. Przyjdź i oświeć mnie, abym znalazła źródło, z którego powinnam się napić. Kropla Ciebie wystarczy mi, byś pokazał mi Jezusa takim, jakim jest. Jezus powiedział, że Ty pójdziesz do nieuczonych. Jestem pierwszą z nieuczonych. Nie proszę Cię ani o inną wiedzę, ani o inne poznanie, jak tylko o mądrość odnalezienia Jezusa i o mądrość trwania przy Nim”. I poczułam w sercu lekko rozpalone żelazo. Duch Święty niczego mi nie odmawia. (…) Wzywajcie tego boskiego Ducha na początku waszej modlitwy, uznajcie waszą słabość, waszą biedę. Idźcie do Jezusa, proście Jezusa, żeby was oświecił, żeby przyciągnął was do Siebie. We wszystkich sprawach nie ufajcie sobie, obawiajcie się przed każdym waszym działaniem, przed każdą pracą łączcie się z Nim. Przed modlitwą, przed pracą łączcie się z Jego Duchem, kiedy przebywał na ziemi… Przed każdym waszym działaniem wzywajcie światła, łaski Ducha Świętego, mówcie:” Mój Boże, zmiłuj się nade mną, przyjdź mi z pomocą”.

Módlmy się. Ojcze miłosierdzia, Boże wszelkiej pociechy, Ty udzieliłeś świętej Marii od Jezusa Ukrzyżowanego, pokornej córce świętej Teresy, daru kontemplacji tajemnic Twojego Syna i uczyniłeś ją świadkiem miłości i radości w Duchu Świętym, daj nam, za jej wstawiennictwem, tak uczestniczyć w cierpieniach Chrystusa, abyśmy mogli się cieszyć objawieniem się Jego chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.