„Pragnij gorąco, aby Bóg uzupełnił dla swej czci twoje braki, o których tylko On wie”. (S 85)

Pragnąć można w życiu wielu rzeczy. Są ludzie, którzy pragną przyjemności, sławy, chwały, pieniędzy, dobrej pracy, spełnienia zawodowego itd. Są na świecie także ludzie, którzy pragną wzgardy i cierpienia. Jak to możliwe? Dlaczego tego pragną? Czy są to ludzie z ulicy? Ludzie nieszczęśliwi?

Tacy ludzie pragną tego dla pozyskania dla Chrystusa wielu dusz, a dusze jak wiadomo zdobywa się przyjmując cierpienia zesłane przez Boga. Akceptując je. Łącząc je z Chrystusem ukrzyżowanym. Przeżywając życie w łączności z Chrystusem poniżonym; z Chrystusem dźwigającym krzyż; z Chrystusem, który przybity do krzyża, już po ludzku nic nie mógł zrobić, a dokonał największego dzieła pod niebem i słońcem. Takie dusze, to dusze świętych.

br. Łukasz od Jezusa