Cuda przedłożone Stolicy Apostolskiej i kanonicznie zatwierdzone do gloryfikacji najnowszych Świętych i Błogosławionych Karmelu Terezjańskiego
o. Szczepan Praśkiewicz OCD
Cud zatwierdzony do beatyfikacji siostry Maravillas od Jezusa (Maravillas Pidal y Chico de Guzmán)
Łaski cudownego uzdrowienia, które zostało kanonicznie badane i zatwierdzone jako cud niezbędny do beatyfikacji Służebnicy Bożej Maravillas od Jezusa, doznała dwudziestodwuletnia Alfonsa Garcia Blazquez z Barcelony (1). W pierwszych dniach lipca 1976 r. zaczęła ona nagle gorączkować, nawet do 39-40 stopni, czuła się osłabiona, zbladła, straciła apetyt i pojawiły się silne bóle głowy. Prze tydzień leczyła się w domu, przyjmując także antybiotyki. Nie dawało to jednak żadnego efektu. Została więc 15 lipca przewieziona do szpitala Trójcy Świętej w Salamance, gdzie zdiagnozowano, spadek czerwonych ciałek krwi, połączony ze stanem zapalnym wątroby. Pomimo stosowanej terapii stan chorej nie poprawiał się i lekarze uznali chorobę za nieodwracalną. Stan pacjentki uległ dużemu pogorszeniu z początkiem września, kiedy to pojawił się wstrząs septycznym i zapalenie otrzewnej. Prognoza była “infausta quo ad vitam” (nieprzychylna co do życia).
W krytycznym momencie choroby, dzięki zachęcie pielęgniarek i jednego z lekarzy, który znał matkę Maravillas od Jezusa, sama Alfonsa, jej bliscy i pielęgniarki zaczęli przywoływać wstawiennictwa Kandydatki na ołtarze i nad głową chorej została umieszczona relikwia Służebnicy Bożej.
Niespodziewanie, rankiem 11 września chora zaczęła czuć się lepiej i zniknęły wspomniane wyżej dolegliwości, co stwierdzili prowadzący pacjentkę lekarze, notując “nagłą i nadzwyczajną poprawę”. Wkrótce mogła ona zostać wypisana ze szpitala i powrócić do swoich obowiązków.
Proces diecezjalny o domniemanym cudzie przeprowadzono w Kurii Diecezjalnej w Salamance w dniach 15 lutego – 13 kwietnia 1984 r. i 5 października 1985 r. Stolica Apostolska wydała dekret o jego ważności. Podczas 20 sesji przesłuchano piętnaścioro świadków, wśród których samą uzdrowioną. W dokumentacji zgromadzono też i udostępniono do konsultacji lekarzy i teologów konsultorów wyniki szczegółowych badań klinicznych.
W marcu 1997 r. na temat domniemanego cudu wypowiedzieli się niezależnie dwaj biegli z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, tj. dr Ennio Ensoli i Prof. Raffaele Breda, stwierdzając niewytłumaczalność uzdrowienia, co potwierdzili kolegialnie inni lekarze zebrani w Kongregacji 24 kwietnia 1997 r.
W końcu 30 września 1997 r. nad domniemanym cudem dyskutowali konsultorzy teolodzy, którzy jednogłośnie stwierdzili, że niewytłumaczalność i nadzwyczajność uzdrowienia należy widzieć jedynie w kluczu nadprzyrodzonym jako cud Bożej wszechmocy i dobroci wyproszony za wstawiennictwem Służebnicy Bożej Maravillas od Jezusa. Jej beatyfikacji dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II w Rzymie, 10 maja 1998 roku.
(1) Matriten. Beatificationis et Canonizationis S.D. Mariae a Mirabilibus Jesu (Pidal y Chico de Guzmán), Positio super miraculo, Romae 1997; Relatio et vota Congressus peculiaris super miro, Romae 1997.
