Cuda przedłożone Stolicy Apostolskiej i kanonicznie zatwierdzone do gloryfikacji najnowszych Świętych i Błogosławionych Karmelu Terezjańskiego
o. Szczepan Praśkiewicz OCD
Cud do beatyfikacji siostry Marii od Jezusa Ukrzyżowanego (Miriam Bauardy)
W dniu 27 listopada 1981 r. Ojciec Święty Jan Paweł II podpisał dekret o heroiczności cnót Sługi Bożej Marii od Jezusa Ukrzyżowanego (Miriam Bauardy), karmelitanki bosej z Ziemi Świętej (1846-1878) (1). Postulacja Generalna zakonu przedłożyła zatem Stolicy Apostolskiej do analizy domniemany cud uzdrowienia liczącej 3 lata i 8 miesięcy dziewczynki Khaznech Jubaran Abbdoud z wioski Schefamar w Galilei (2).
Dziewczynka ta urodziła się w kwietniu 1926 r. Była bardzo słaba i mizerna. Mimo upływu czasu jej stan nic się nie poprawiał i nie przybierała też na wadze. Nie potrafiła nie tylko chodzić czy stanąć, ale nie mogła nawet usiąść. Była praktycznie bez ruchu. Rodzice i bliscy zaczęli modlić się o jej uzdrowienie za przyczyną s. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego, Galilejki z niedalekiej wioski Abelin, sława świętości której była bowiem pośród nich bardzo żywotna. Dnia 20 grudnia 1929 r., gdy odprawiali kolejną nowennę do Służebnicy Bożej o zdrowie dla Khaznech, dziewczynka na oczach matki i babci skoczyła na nogi, zaczęła biegać, podskakiwać i cieszyć się ze wszystkimi. Od tego dnia wzrastała normalnie i rozwijała się prawidłowo.
Proces diecezjalny o domniemanym cudzie odbył się w Patriarchacie Jerozolimskim w dniach od 18 lutego do 30 września 1931 r. Akta tegoż procesu 12 marca 1982 r. Stolica Apostolska uznała za ważne i zostały one przekazane do analizy Konsulty Lekarskiej oraz teologów konsultorów. Sesja Konsulty Medycznej nastąpiła 26 lutego 1983 r. Lekarze stwierdzili, że pomimo iż brak zaświadczenia lekarskiego, gdyż chora nie była nigdy poddana fachowym badaniom, na podstawie zeznań naocznych świadków, można wywnioskować, że uzdrowienie dziewczynki, nagłe i trwałe, bez podawania żadnych środków farmakologicznych, nie może być wytłumaczalne z punktu wiedzenia medycznego, tym bardziej, że nie stosowano żadnej terapii.
Dlatego też, idąc za opinią lekarzy i stwierdzając związek pomiędzy modlitwą wstawienniczą do Służebnicy Bożej i uzdrowieniem, teolodzy konsultorzy Kongregacji, zebrani dnia 31 maja 1983 r., wypowiedzieli się jednogłośnie, ze należy je uznać na cud wyproszony od Boga za jej przyczyną. Potwierdzili to 5 lipca 1983 r. na swej sesji kardynałowie i biskupi, członkowie Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Ojciec Święty Jan Paweł II w dniu autoryzował ogłoszenie dekretu o cudzie i uznał go za wystarczający do wyniesienia s. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego do chwały ołtarzy (3).
Beatyfikacja Służebnicy Bożej odbyła się w Bazylice św. Piotra w Rzymie 14 listopada 1983 r.
(1) Acta Apostolicae Sedis, 74 (1982) 355-360.
(2) Hierosolymitana. Beatificationis et Canonizationis Ven. S. D. Mariae a Jesu Crucifixo (Mariae Baurady), Positio super Miraculo, Romae 1983; Simeone della Santa Famiglia, L’approvazione definitiva del miracolo ha aperto la via alla beatificazione, w L’Osservatore Romano, ed. quotidiana, 13 novembre 1983, s. 5.
(3) Acta Apostolicae Sedis, 76 (1984) 61-63.
