Cuda przedłożone Stolicy Apostolskiej i kanonicznie zatwierdzone do gloryfikacji najnowszych Świętych i Błogosławionych Karmelu Terezjańskiego

o. Szczepan Praśkiewicz OCD

Cud do beatyfikacji siostry Marii Kandydy od Eucharystii (Marii Barba)

Cud przedłożony i zatwierdzony przez Stolicę Apostolską do beatyfikacji s. Marii Kandydy od Eucharystii, karmelitanki Bosej z Raguzy na Sycylii, wydarzył się już w pierwszą noc po jej śmierci. Służebnica Boża, długoletnia przeorysza i “mistyczka Eucharystii, zmarła w opinii świętości 12 czerwca 1949 r. Przez dłuższy czas, jeszcze jako przeorysza i później, pomagała w codziennym zmienianiu opatrunków jednej z chorych mniszek klasztoru, siostrze Małgorzacie od Najśw. Sakramentu (Teresie Occhipinti), która od wielu lat cierpiała na dziedziczną chorobę cukrzycy. Już w 1928 r. do cukrzycy doszły inne powikłania, jak zwyrodnienie stawów, a następnie egzema prawej stopy, która zajęła też dolną część nogi. W 1934 r. stopę objęło nadto owrzodzenie i bardzo ropiała. Pomimo tego, że chorą leczyło pięciu lekarzy i wszyscy byli zgodni co do diagnozy, terapia jaką zalecali, a która polegała na aplikowaniu maści i wyciągów z ziół, nie przynosiła żadnych owoców.

Wieczorem 12 czerwca 1949 r., tj. w dniu śmierci s. Marii Kandydy, chora, zmieniając sobie przed snem opatrunek, westchnęła do swej zmarłej długoletniej przełożonej, prosząc by wyprosiła jej łaskę wyzdrowienia. Zasnęła “ufając w pomoc swej świętej współsiostry” (1). Rankiem następnego dnia, gdy o godz. 5.30 chciała sobie zmienić bandaże, zauważyła, że jej noga była całkowicie zdrowa po 20 latach cierpień i bezowocnych okładów.

Wyleczenie uznali też ku swemu zdziwieniu leczący mniszkę lekarze, a chora żyła bez dolegliwości do 2 lipca 1967 r., kiedy to zmarła na niewydolność serca w podeszłym wieku.

Dochodzenie kanoniczne w sprawie domniemanego cudu, jakkolwiek jego pamięć była w klasztorze ciągle żywa, rozpoczęto dopiero w 1986 r. W dniach 11 czerwca – 9 grudnia odbył się proces kanoniczny w miejscowej Kurii Biskupiej. Przesłuchano 9 mniszek, 3 żyjących jeszcze lekarzy, który leczyli uzdrowioną, 5 pielęgniarek i 2 inne osoby. W aktach zgromadzono także wiele dokumentów i zaświadczeń lekarskich.

Przedkładając dokumentację Stolicy Apostolskiej (2) dołączono jeszcze do niej zeznania samej uzdrowionej i jednego z lekarzy, złożone podczas procesu o heroiczności cnót Służebnicy Bożej Marii Kandydy z lat 1956-1962.

Konsulta Medyczna lekarzy, zebrana w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych 23 maja 2003 r., stwierdziła, że przedłożona dokumentacja lekarska jest wiarygodna, i uznała, że wyleczenie mniszki należy uznać za nagłe, całościowe i trwałe, przekraczające możliwości natury.

W dniu 13 grudnia 2002 r. analizą cudu zajęli się teologowie konsultorzy. Nie mieli wątpliwości co do przypisania cudu wstawiennictwu Służebnicy Bożej Marii Kandydy od Eucharystii, gdyż tylko jej wstawiennictwa, i to w dniu jej narodzin dla nieba, prosiła jej cierpiąca współsiostra.

Osąd ten w dniu 4 marca 2003 r. potwierdzili kardynałowie i biskupi, a Jan Paweł II 12 kwietnia autoryzował ogłoszenie dekretu o cudzie (3). W następnym roku, tj. 21 marca 2004, Ojciec Święty beatyfikował Służebnicę Bożą Marię Kandydę od Eucharystii (Marię Barba), jako kolejną, ostatnią karmelitankę bosą wyniesioną na ołtarze podczas swego pontyfikatu.

(1) Ragusien. Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia, Relatio et vota Congressus peculiaris super miro, Romae 2002, s. 6.
(2) Ragusien. Beatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia, Positio super Miraculo, Romae 2002.
(3) Acta Apostolicae Sedis, 95 (2003) 878-880.