Jak podają świadkowie, nabożeństwo Piusa XI do św. Teresy od Dzieciątka Jezus rozpoczęło się bardzo wcześnie. Jako nuncjusz apostolski w Warszawie, a potem jako arcybiskup Mediolanu miał on na swoim biurku Dzieje duszy i bardzo często do nich sięgał. Wybrany na Stolicę Piotrową, stał się papieżem beatyfikacji (29 kwietnia 1923) i kanonizacji (17 maja 1925) św. Teresy. On też ogłosił ją Patronką Misji (14 grudnia 1927) i nazywał ją gwiazdą swojego pontyfikatu. Mówił o niej: Dobry Bóg przemawia do nas przez Teresę, bo była ona niejako Jego żywym słowem. Mówi nam co ma prawdziwą i wielką wartość w Jego oczach: nie wielkości zewnętrzne i wspaniałości tego świata, nie skarby tej ziemi, ani żadne dobra doczesne, które zdawałyby się nam wystarczać. Prawdziwy skarb znajduje się w nas – Bóg szuka go w naszym sercu.

Zbudowano ją w rekordowym tempie, dzięki hojności tysięcznych darów, napływających z całego świata. Rozpoczęta w 1929 roku, zostaje uroczyście poświęcona 11 lipca 1937 roku przez kardynała Pacelli, przyszłego papieża Piusa XII, wtedy jeszcze legata Piusa XI.

Architekt, Ludwik Maria Cordonnier, zdecydował się na plan neobizantyjski, na wzór Bazyliki Najświętszego Serca na Montmartre (Paryż). Ten międzynarodowej sławy architekt od czterdziestu lat zajmował pierwsze miejsca w prestiżowych konkursach: 1885: Nowa Giełda w Amsterdamie; 1887: Restauracja katedry w Mediolanie (laureat poza konkursem; prace nie zostały przeprowadzone z powodu trudności finansowych); 1894: Szkoła Sztuk Pięknych w Konserwatorium Muzycznym w Lilie; 1900: Grand Prix na Wystawie Powszechnej w Paryżu; 1906: Pałac Pokoju w Hadze.

O budowie Bazyliki zadecydował formalnie Pius XI. W listopadzie 1929 roku powiadomił biskupa Suhard, nowego gospodarza Bayeux, że trzeba zrobić coś “bardzo dużego, bardzo ładnego i bardzo szybko!”.

Całkowita powierzchnia budynku wynosi 4.500 m², jej długość – 95 m; kopuła wznosi się na wysokość 95 m. Sklepienie krypty, ukończone w lipcu 1932 roku, jest całkowicie pokryte mozaikami w stylu wystawy Sztuk dekoracyjnych, z 1925 roku. W większości ilustrują one życie wewnętrzne Teresy, podczas gdy mozaiki Bazyliki górnej nawiązują raczej do jej pośmiertnego promieniowania.

W czasie II wojny światowej wokół Bazyliki spadło 150 bomb i pocisków, a latem 1944 roku dwie bomby zrzucone zostały na samą Bazylikę. Wszystko to nie zdołało jej zniszczyć. Szkody powstałe w wyniku bombardowań zostały naprawione w ciągu pierwszych dziesięciu lat powojennego okresu. Wtedy też wykonano mozaiki i witraże Bazyliki górnej. Zaraz po ukończeniu prac, 11 lipca 1954 roku, Bazylika została uroczyście konsekrowana.

Pierre Descouvemont

fot. maoli.fr