W lutym 1995 roku, siostry karmelitanki bose przybyły z Kalisza do diecezji toruńskiej, a konkretnie do Łasina, by założyć tu nowy klasztor. Z okazji przypadającego w tym roku Jubileuszu 25-lecia naszego łasińskiego Karmelu – w niedzielę, dnia 30 sierpnia siostry serdecznie zapraszają na godzinę 15:00 na uroczystą Mszę św., której będzie przewodniczył Jego Ekscelencja Ks. Bp Wiesław Śmigiel.

Eucharystia będzie naszym dziękczynieniem Dobremu Bogu za łaskę istnienia tego miejsca modlitwy jakim jest łasiński Karmel. Razem z Księdzem Biskupem i wszystkimi przybyłymi, by z nami się modlić, będziemy dziękować Bogu za wszystkie łaski, za dar każdej z sióstr, która w przeciągu tych lat służyła tu Panu Bogu i ludziom. Będziemy dziękować za czas, który Jezus dał nam dotąd przeżyć byśmy tu modliły się i żyły dla Kościoła, dla Ojczyzny, dla każdej danej nam i zadanej osoby i dzieła.

Pierwszy mały Jubileusz naszego Klasztoru przypadł w szczególnej dla świata i Polski chwili. Z powodu pandemii świętowanie odsunęło się w czasie i odbędzie się w bardzo kameralnym gronie. Sercem zabieramy jednak na jubileuszową Mszę św. wszystkie osoby, które przez te 25 lat związały się z naszym Klasztorem. Myślimy tu o Kapłanach, którzy służyli nam sprawując sakramenty i głosząc słowo, o Dobroczyńcach, o naszych Przyjaciołach i Rodzinach Sióstr. O wszystkich osobach, których modlitwa i materialne wsparcie były wyciągniętymi nad nami rękoma Bożej Opatrzności. Naszą wdzięczność za to, że jesteście z nami składamy na ołtarzu w modlitwie przez cały ten rok.

Jubileusz to taki moment w historii, który mówi nam o trwaniu, o wierności, o korzeniach, o pewnej stałości. O tym, że nasze istnienie wtapia się w jakiś znaczący sposób w większy wymiar historii Kościoła, Zakonu, Diecezji… Tymczasem wszystko co dzieje się wokół uświadamia nam wielką kruchość, ulotność, przemijalność naszego ziemskiego bytowania. Kruchość jest wezwaniem do gorliwości w przeżywaniu każdej danej nam przez Boga  chwili. Dziękujemy więc Bogu także za tę kruchość, bo ona każe nam opierać się we wszystkim jedynie na Nim. Błogosławimy Cię Panie i razem z psalmistą wołamy:

Jak miłe są przybytki Twoje,
Panie Zastępów!
Dusza moja pragnie i tęskni
do przedsieni Pańskich.
Moje serce i ciało radośnie wołają
do Boga żywego.
Nawet wróbel dom sobie znajduje
i jaskółka gniazdo.
gdzie złoży swe pisklęta:
przy Twoich ołtarzach, Panie Zastępów,
mój Królu i mój Boże!
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie Cię wychwalają.

Szczęśliwi, których moc jest w Tobie,
którzy zachowują ufność w swym sercu.
Przechodząc doliną Baka,
przemieniają ją w źródło,
a wczesny deszcz błogosławieństwem ją okryje.
Z mocy w moc wzrastać będą:
Boga ujrzą na Syjonie.
Panie Zastępów, usłysz moją modlitwę;
nakłoń ucha, Boże Jakuba!
Spojrzyj, Puklerzu nasz, Boże,
i wejrzyj na oblicze Twego Pomazańca!

Zaiste jeden dzień w przybytkach Twoich
lepszy jest niż innych tysiące;
wolę stać w progu domu mojego Boga,
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą:
Pan hojnie darzy łaską i chwałą,
nie odmawia dobrodziejstw
postępującym nienagannie.
Panie Zastępów,
szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!

Karmelitanki Bose z Łasina
źródło: diecezja-torun.pl