Papież Benedykt XV kierował Kościołem w latach 1914-1922. Pierwszym aktem dokonanym przez niego w odniesieniu do św. Teresy od Dzieciątka Jezus było jego przychylne ustosunkowanie się do sprawy jej beatyfikacji wyrażone poprzez dyspensę udzieloną 10 grudnia 1918 roku od przepisów Kodeksu Prawa Kanonicznego, nie pozwalających na dyskutowanie heroicznych cnót kandydatów na ołtarze przed upływem pięćdziesięciu lat od ich śmierci. Jest to bardzo znamienne, bo ten sam papież, ogłaszając rok wcześniej Codex Iuris Canonici, przepisy te zatwierdził.

Z okazji ogłoszenia Dekretu o heroiczności cnót przyszłej świętej, które odbyło się w Pałacu Apostolskim 14 sierpnia 1921 r. papież wygłosił obszerny panegiryk: „Wierni wszystkich narodów, każdego wieku, płci i warunków życia – cytuję za Głosem Karmelu z zachowaniem przedwojennej pisowni – powinni wejść wielkodusznie na tę drogę, którą siostra Teresa od Dzieciątka Jezus osiągnęła heroizm cnoty (…). Wiele na tem zależy, by mieć przed oczyma doniosłość słów ewangelicznych (…): jeśli się nie staniecie jako dzieci, nie wnijdziecie do Królestwa Niebieskiego. Boski Mistrz wymaga wyraźnie, by uczniowie Jego upatrywali w dziecięctwie duchowem warunek konieczny żywota wiecznego (…). Ufność Bogu i ślepe zdanie się w Jego ręce – oto z czego się składa dziecięctwo duchowe. Wyklucza ono poczucie pychy, zarozumiałe mniemanie osiągnięcia celu nadprzyrodzonego za pomocą środków ludzkich, oraz błędne poleganie na własnych siłach w godzinach pokusy i niebezpieczeństwa. Z drugiej strony przypisuje żywą wiarę w istnienie Boga i hołd praktyczny, oddawany Jego potędze i miłosierdziu, przez ufne uciekanie się do Opatrzności Tego, który nam udziela łaski (…) Przedziwnemi są przymioty tego dziecięctwa duchowego (…), w którym tkwi sekret świętości. (…) Siostra Teresa, należąc do Zakonu, w którym chwała mistrzów życia duchowego przyznawaną jest także i (…) niewiastom, choć nie kształciła się w wysokich naukach, jednakże sama w sobie posiadała tyle wiedzy, że zdolną była wskazać innym drogę zbawienia. Lecz gdzież nabyła Teresa to obfite żniwo zasług? Gdzież zebrała tyle dojrzałych owoców? W ogrodzie dziecięctwa duchowego! Skąd ten wielki skarb nauki? Z tajemnic, jakie Bóg objawia maluczkim!^”.

Przemówienie to stanowi pierwsze ogniwo długiego łańcucha wypowiedzi papieży XX wieku o św. Teresie od Dzieciątka Jezus.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD