Wytrwa\u0142o\u015b\u0107 w modlitwie<\/strong><\/p>\n Pro\u015bcie, a b\u0119dzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; ko\u0142aczcie, a otworz\u0105 wam. Albowiem ka\u017cdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a ko\u0142acz\u0105cemu otworz\u0105. (Mt 7,7-8)<\/p>\n Modlitwa jako uporczywe zmaganie si\u0119 z Bogiem<\/strong><\/p>\n Gdy za\u015b wr\u00f3ci\u0142 i zosta\u0142 sam jeden, kto\u015b zmaga\u0142 si\u0119 z nim a\u017c do wschodu jutrzenki, a widz\u0105c, \u017ce nie mo\u017ce go pokona\u0107, dotkn\u0105\u0142 jego stawu biodrowego i wywichn\u0105\u0142 Jakubowi ten staw podczas zmagania si\u0119 z nim. A wreszcie rzek\u0142: Pu\u015b\u0107 mnie, bo ju\u017c wschodzi zorza! Jakub odpowiedzia\u0142: Nie puszcz\u0119 ci\u0119, dop\u00f3ki mi nie pob\u0142ogos\u0142awisz! Wtedy [tamten] go zapyta\u0142: Jakie masz imi\u0119? On za\u015b rzek\u0142: Jakub. Powiedzia\u0142: Odt\u0105d nie b\u0119dziesz si\u0119 zwa\u0142 Jakub, lecz Izrael, bo walczy\u0142e\u015b z Bogiem i z lud\u017ami, i zwyci\u0119\u017cy\u0142e\u015b. Potem Jakub rzek\u0142: Powiedz mi, prosz\u0119, jakie jest Twe imi\u0119? Ale on odpowiedzia\u0142: Czemu pytasz mnie o imi\u0119? – i pob\u0142ogos\u0142awi\u0142 go na owym miejscu. (Rdz 32,25-30)<\/p>\n Modlitwa jako wytrwa\u0142a wiara<\/strong><\/p>\n Wracaj\u0105c rano do miasta, uczu\u0142 g\u0142\u00f3d. A widz\u0105c drzewo figowe przy drodze, podszed\u0142 ku niemu, lecz nic na nim nie znalaz\u0142 opr\u00f3cz li\u015bci. I rzek\u0142 do niego: Niech\u017ce ju\u017c nigdy nie rodzi si\u0119 z ciebie owoc! I drzewo figowe natychmiast usch\u0142o. A uczniowie, widz\u0105c to, pytali ze zdumieniem: Jak mog\u0142o drzewo figowe tak od razu uschn\u0105\u0107? Jezus im odpowiedzia\u0142: Zaprawd\u0119, powiadam wam: je\u015bli b\u0119dziecie mie\u0107 wiar\u0119, a nie zw\u0105tpicie, to nie tylko z figowym drzewem to uczynicie, ale nawet je\u015bli powiecie tej g\u00f3rze: Podnie\u015b si\u0119 i rzu\u0107 si\u0119 w morze!, stanie si\u0119. I otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiar\u0105 prosi\u0107 b\u0119dziecie. (Mt 21,18-22)<\/p>\n Modlitwa jako natr\u0119tne dopominanie si\u0119 o Ducha mi\u0142o\u015bci<\/strong><\/p>\n Dalej m\u00f3wi\u0142 do nich: Kto\u015b z was, maj\u0105c przyjaciela, p\u00f3jdzie do niego o p\u00f3\u0142nocy i powie mu: Przyjacielu, u\u017cycz mi trzy chleby, bo m\u00f3j przyjaciel przyszed\u0142 do mnie z drogi, a nie mam, co mu poda\u0107. Lecz tamten odpowie z wewn\u0105trz: Nie naprzykrzaj mi si\u0119! Drzwi s\u0105 ju\u017c zamkni\u0119te i moje dzieci le\u017c\u0105 ze mn\u0105 w \u0142\u00f3\u017cku. Nie mog\u0119 wsta\u0107 i da\u0107 tobie. M\u00f3wi\u0119 wam: Chocia\u017cby nie wsta\u0142 i nie da\u0142 z tego powodu, \u017ce jest jego przyjacielem, to z powodu natr\u0119ctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. Ja wam powiadam: Pro\u015bcie, a b\u0119dzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; ko\u0142aczcie, a otworz\u0105 wam. Ka\u017cdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a ko\u0142acz\u0105cemu otworz\u0105. Je\u017celi kt\u00f3rego z was, ojc\u00f3w, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamie\u0144? Albo o ryb\u0119, czy zamiast ryby poda mu w\u0119\u017ca? Lub te\u017c gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Je\u015bli wi\u0119c wy, cho\u0107 \u017ali jeste\u015bcie, umiecie dawa\u0107 dobre dary swoim dzieciom, o ile\u017c bardziej Ojciec z nieba da Ducha \u015awi\u0119tego tym, kt\u00f3rzy Go prosz\u0105. (\u0141k 11,5-13)<\/p>\n Modlitwa jako wytrwa\u0142e czuwanie<\/strong><\/p>\n Niech b\u0119d\u0105 przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! A wy [b\u0105d\u017acie] podobni do ludzi, oczekuj\u0105cych swego pana, kiedy z uczty weselnej powr\u00f3ci, aby mu zaraz otworzy\u0107, gdy nadejdzie i zako\u0142acze. Szcz\u0119\u015bliwi owi s\u0142udzy, kt\u00f3rych pan zastanie czuwaj\u0105cych, gdy nadejdzie. Zaprawd\u0119, powiadam wam: Przepasze si\u0119 i ka\u017ce im zasi\u0105\u015b\u0107 do sto\u0142u, a obchodz\u0105c b\u0119dzie im us\u0142ugiwa\u0142. Czy o drugiej, czy o trzeciej stra\u017cy przyjdzie, szcz\u0119\u015bliwi oni, gdy ich tak zastanie. A to rozumiejcie, \u017ce gdyby gospodarz wiedzia\u0142, o kt\u00f3rej godzinie z\u0142odziej ma przyj\u015b\u0107, nie pozwoli\u0142by w\u0142ama\u0107 si\u0119 do swego domu. Wy te\u017c b\u0105d\u017acie gotowi, gdy\u017c o godzinie, kt\u00f3rej si\u0119 domy\u015blacie, Syn Cz\u0142owieczy przyjdzie. (\u0141k 12,35-40)<\/p>\n Moc wytrwa\u0142ej modlitwy<\/strong><\/p>\n Powiedzia\u0142 im te\u017c przypowie\u015b\u0107 o tym, \u017ce zawsze powinni modli\u0107 si\u0119 i nie ustawa\u0107: W pewnym mie\u015bcie \u017cy\u0142 s\u0119dzia, kt\u00f3ry Boga si\u0119 nie ba\u0142 i nie liczy\u0142 si\u0119 z lud\u017ami. W tym samym mie\u015bcie \u017cy\u0142a wdowa, kt\u00f3ra przychodzi\u0142a do niego z pro\u015bb\u0105: Obro\u0144 mnie przed moim przeciwnikiem. Przez pewien czas nie chcia\u0142; lecz potem rzek\u0142 do siebie: Chocia\u017c Boga si\u0119 nie boj\u0119 ani z lud\u017ami si\u0119 nie licz\u0119, to jednak, poniewa\u017c naprzykrza mi si\u0119 ta wdowa, wezm\u0119 j\u0105 w obron\u0119, \u017ceby nie przychodzi\u0142a bez ko\u0144ca i nie zadr\u0119cza\u0142a mnie. I Pan doda\u0142: S\u0142uchajcie, co ten niesprawiedliwy s\u0119dzia m\u00f3wi. A B\u00f3g, czy\u017c nie we\u017amie w obron\u0119 swoich wybranych, kt\u00f3rzy dniem i noc\u0105 wo\u0142aj\u0105 do Niego, i czy b\u0119dzie zwleka\u0142 w ich sprawie? (\u0141k 18,1-7)<\/p>\n Modlitwa jako trwanie w Chrystusie<\/strong><\/p>\n Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec m\u00f3j jest tym, kt\u00f3ry uprawia. Ka\u017cd\u0105 latoro\u015bl, kt\u00f3ra we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a ka\u017cd\u0105, kt\u00f3ra przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosi\u0142a owoc obfitszy. Wy ju\u017c jeste\u015bcie czy\u015bci dzi\u0119ki s\u0142owu, kt\u00f3re wypowiedzia\u0142em do was. Wytrwajcie we Mnie, a Ja \/b\u0119d\u0119 trwa\u0142\/ w was. Podobnie jak latoro\u015bl nie mo\u017ce przynosi\u0107 owocu sama z siebie – o ile nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, je\u017celi we Mnie trwa\u0107 nie b\u0119dziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoro\u015blami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, poniewa\u017c beze Mnie nic nie mo\u017cecie uczyni\u0107. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latoro\u015bl i uschnie. I zbiera si\u0119 j\u0105, i wrzuca do ognia, i p\u0142onie. Je\u017celi we Mnie trwa\u0107 b\u0119dziecie, a s\u0142owa moje w was, popro\u015bcie, o cokolwiek chcecie, a to wam si\u0119 spe\u0142ni. Ojciec m\u00f3j przez to dozna chwa\u0142y, \u017ce owoc obfity przyniesiecie i staniecie si\u0119 moimi uczniami. Jak Mnie umi\u0142owa\u0142 Ojciec, tak i Ja was umi\u0142owa\u0142em. Wytrwajcie w mi\u0142o\u015bci mojej! (J 15,1-9)<\/p>\n Modlitwa jako czujne s\u0142uchanie Ducha<\/strong><\/p>\n Anio\u0142owi Ko\u015bcio\u0142a w Sardes napisz: To m\u00f3wi Ten, co ma Siedem Duch\u00f3w Boga i siedem gwiazd: Znam twoje czyny: masz imi\u0119, [kt\u00f3re m\u00f3wi], \u017ce \u017cyjesz, a jeste\u015b umar\u0142y. Sta\u0144 si\u0119 czujnym i umocnij reszt\u0119, kt\u00f3ra mia\u0142a umrze\u0107, bo nie znalaz\u0142em twych czyn\u00f3w doskona\u0142ymi wobec mego Boga. Pami\u0119taj wi\u0119c, jak wzi\u0105\u0142e\u015b i us\u0142ysza\u0142e\u015b, strze\u017c tego i nawr\u00f3\u0107 si\u0119! Je\u015bli wi\u0119c czuwa\u0107 nie b\u0119dziesz, przyjd\u0119 jak z\u0142odziej, i nie poznasz, o kt\u00f3rej godzinie przyjd\u0119 do ciebie. Lecz w Sardes masz kilka os\u00f3b, co swoich szat nie splami\u0142y; b\u0119d\u0105 chodzi\u0107 ze Mn\u0105 w bieli, bo s\u0105 godni. Tak szaty bia\u0142e przywdzieje zwyci\u0119zca, i z ksi\u0119gi \u017cycia imienia jego nie wyma\u017c\u0119. I wyznam imi\u0119 jego przed moim Ojcem i Jego anio\u0142ami. Kto ma uszy, niechaj pos\u0142yszy, co m\u00f3wi Duch do Ko\u015bcio\u0142\u00f3w. (Ap 3,1-6)<\/p>\n Postawa ciszy i spokoju wobec Boga<\/strong><\/p>\n Albowiem tak m\u00f3wi Pan B\u00f3g, \u015awi\u0119ty Izraela: W nawr\u00f3ceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufno\u015bci le\u017cy wasza si\u0142a. Ale wy\u015bcie tego nie chcieli! Owszem, powiedzieli\u015bcie: Nie, bo na koniach uciekniemy! – Dobrze, uciekniecie! – I na szybkich wozach pomkniemy! – Dobrze, szybcy b\u0119d\u0105 ci, kt\u00f3rzy pogoni\u0105 za wami! Tysi\u0105c ucieknie przed gro\u017ab\u0105 jednego, przed gro\u017ab\u0105 pi\u0119ciu uciekniecie, a\u017c zostanie z was tak ma\u0142o, jak \u017cerd\u017a na szczycie g\u00f3ry i jak znak na pag\u00f3rku. Lecz Pan czeka, by wam okaza\u0107 \u0142ask\u0119, i dlatego stoi, by si\u0119 zlitowa\u0107 nad wami, bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. Szcz\u0119\u015bliwi wszyscy, kt\u00f3rzy w Nim ufaj\u0105! (Iz 30,15-18)<\/p>\n Modlitwy, cho\u0107by wiele kosztowa\u0142a, nie powinno si\u0119 opuszcza\u0107 – trzeba wytrwa\u0107 na niej, a ona w swoim czasie przyniesie owoce. Modlitwa ma by\u0107 bezinteresowna, podj\u0119ta ze wzgl\u0119du na Pana<\/strong><\/p>\n C\u00f3\u017c wtedy uczyni taki, kt\u00f3ry przez d\u0142ugie dnie widzi w sobie sam\u0105 tylko osch\u0142o\u015b\u0107, niesmak, zn\u0119kanie i tak\u0105 bezskuteczno\u015b\u0107 swojej pracy w chodzeniu do studni i szukaniu wody? Gdyby nie pomnia\u0142 o tym, i\u017c tak pracuj\u0105c, przyjemno\u015b\u0107 czyni i pos\u0142ug\u0119 oddaje Panu ogrodu, gdyby go nie powstrzymywa\u0142a obawa utraty tego wszystkiego, co ju\u017c wys\u0142u\u017cy\u0142 i nadzieja, \u017ce przecie\u017c nie pozostanie bez po\u017cytku ten nu\u017c\u0105cy trud, jaki ponosi tyle razy spuszczaj\u0105c wiadro do studni i zawsze je wyci\u0105gaj\u0105c bez wody – got\u00f3w jest porzuci\u0107 wszystko. Nieraz mu si\u0119 zdarzy, \u017ce od zm\u0119czenia ani r\u0105k nie zdo\u0142a podnie\u015b\u0107 ani si\u0119 zdoby\u0107 na \u017cadn\u0105 pobo\u017cn\u0105 my\u015bl. Bo przez to ci\u0105gni\u0119cie wody ze studni ma si\u0119 tu rozumie\u0107 dzia\u0142anie i prac\u0119 rozumu. C\u00f3\u017c, wi\u0119c, pytam, uczyni ogrodnik w takiej swojej niedoli? – Niech si\u0119 pociesza, niech si\u0119 weseli, niech sobie uwa\u017ca to za najwi\u0119ksz\u0105 \u0142ask\u0119, \u017ce dano mu pracowa\u0107 w ogrodzie tak wielkiego Monarchy, \u017ce tak pracuj\u0105c, podoba si\u0119 Jemu i \u017ce w tym ma na celu nie w\u0142asne zadowolenie, ale zadowolenie Jego. Niech Go wys\u0142awia ustawicznie, i\u017c takie mu zaufanie okazuje, widz\u0105c jak on z tak\u0105 pilno\u015bci\u0105 wykonuje prac\u0119 przez Niego mu zlecon\u0105, cho\u0107 Pan mu \u017cadnej nie daje zap\u0142aty. Niech Mu dopomaga w noszeniu krzy\u017ca, pami\u0119taj\u0105c o tym, \u017ce On ca\u0142e swoje \u017cycie d\u017awiga\u0142 brzemi\u0119 krzy\u017ca. Niech tu na ziemi nie szuka chwa\u0142y kr\u00f3lowania z Nim. Niech modlitwy nigdy za nic nie opuszcza, ale raczej wci\u0105\u017c si\u0119 utwierdza w mocnym postanowieniu, \u017ce chocia\u017cby ta osch\u0142o\u015b\u0107 mia\u0142a trwa\u0107 ca\u0142e \u017cycie, on nie dopu\u015bci by Chrystus upad\u0142 pod krzy\u017cem. Przyjdzie czas, \u017ce za wszystko otrzyma zap\u0142at\u0119. Niech si\u0119 nie l\u0119ka, by mia\u0142a by\u0107 stracona jego praca. Dobremu Panu s\u0142u\u017cy i oczy Jego na nim spoczywaj\u0105. Jakiekolwiek by go napastowa\u0142y z\u0142e my\u015bli, niech si\u0119 nimi nie trwo\u017cy, poniewa\u017c i \u015bwi\u0119temu Hieronimowi diabe\u0142 tak\u017ce na puszczy podsuwa\u0142 pokusy.<\/p>\n Maj\u0105 swoj\u0105 cen\u0119 te udr\u0119czenia. Przechodzi\u0142am przez nie d\u0142ugie lata. I je\u015bli kiedy uda\u0142o mi si\u0119 jedn\u0105 kropelk\u0119 zaczerpn\u0105\u0107 z tej b\u0142ogos\u0142awionej studni, wydawa\u0142o mi si\u0119 to szczeg\u00f3ln\u0105 \u0142ask\u0105 od Boga. S\u0105 to, wiem dobrze, cierpienia bardzo przenikliwe i wi\u0119kszej, zdaniem moim, potrzeba odwagi do zniesienia ich ni\u017c do innych wielu utrapie\u0144, jakie s\u0105 na \u015bwiecie. Jasno o tym si\u0119 przekona\u0142am, \u017ce B\u00f3g nie zostawia ich bez nagrody, nawet jeszcze i w tym \u017cyciu. Bo rzecz pewna, \u017ce jedna z tych godzin rozkosznego uczucia boskiej s\u0142odyczy Jego, kt\u00f3rych mi potem Pan u\u017cycza\u0142, wyda\u0142a mi si\u0119 przeobfitym wynagrodzeniem za wszystkie udr\u0119czenia, jakie przez d\u0142ugi czas wycierpia\u0142am, chc\u0105c wytrwa\u0107 na modlitwie. Zapewne, dlatego Pan cz\u0119sto na pocz\u0105tku, a nieraz i przy ko\u0144cu tej modlitwy wewn\u0119trznej dopuszcza na swoich mi\u0142o\u015bnik\u00f3w te m\u0119ki duchowe i inne pokusy, jakie si\u0119 nasun\u0105\u0107 mog\u0105, aby ich do\u015bwiadczy\u0142, i aby si\u0119 okaza\u0142o, czy b\u0119d\u0105 mogli pi\u0107 Jego kielich i pomaga\u0107 Mu nosi\u0107 krzy\u017c, najpierw nim z\u0142o\u017cy w nich wielkie swoje skarby. (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Ksi\u0119ga \u017cycia<\/i>\u00a011, 10-11)<\/p>\n Trzeba mie\u0107 “niezachwiane postanowienie” (determinada determinaci\u00f3n<\/i>) wytrwania w podj\u0119tej modlitwie<\/strong><\/p>\n Wracaj\u0105c tedy do tych, kt\u00f3rzy pragn\u0105 pi\u0107 z tej wody \u017cywej i i\u015b\u0107 drog\u0105 do niej wiod\u0105c\u0105, a\u017c dojd\u0105 do samego \u017ar\u00f3d\u0142a, nasuwa si\u0119 pytanie: od czego oni maj\u0105 zacz\u0105\u0107? S\u0105dz\u0119, \u017ce wszystko na tym polega, by przyst\u0105pili do rzeczy z niezachwianym postanowieniem, i\u017c nie spoczn\u0105, p\u00f3ki nie stan\u0105 u celu. Niech przyjdzie co chce, niech boli jak chce, niech szemrze kto chce, niech w\u0142asna nieudolno\u015b\u0107 st\u0119ka i m\u00f3wi: nie dojdziesz, umrzesz w drodze, nie wytrzymasz tego wszystkiego, niech i ca\u0142y \u015bwiat si\u0119 zwali z gro\u017abami. Niech wo\u0142a i krzyczy, jak to bywa: “niebezpieczna to droga”, “tylu na niej zgin\u0119\u0142o”, “tylu si\u0119 zawiod\u0142o”, “inni, cho\u0107 ci\u0105gle si\u0119 modlili, upadli”, “taka pobo\u017cno\u015b\u0107 znies\u0142awia tylko cnot\u0119”, “to nie pobo\u017cno\u015b\u0107, to egzaltacja”, “niewiasta niech pilnuje k\u0105dzieli”, “wszystkie te wytworno\u015bci duchowe na nic jej niepotrzebne”, “niech m\u00f3wi Ojcze nasz i Zdrowa\u015b Maryjo, tego b\u0119dzie dosy\u0107”. Tak m\u00f3wi\u0105 tamci, a to ostatnie i ja przyznam. Dosy\u0107 m\u00f3wi\u0107: Ojcze nasz i Zdrowa\u015b, i jak jeszcze dosy\u0107! Jaka\u017c mo\u017ce by\u0107 lepsza modlitwa nad t\u0119, kt\u00f3ra si\u0119 opiera na modlitwach boskimi usty samego Chrystusa Pana nam podanych? […] Dlatego te\u017c […] postanowi\u0142am poda\u0107 wam tutaj niekt\u00f3re sposoby rozpocz\u0119cia, rozwini\u0119cia i zako\u0144czenia medytacji, opartych w\u0142a\u015bnie na Modlitwie Pa\u0144skiej i to w formie najprostszej, nie wdaj\u0105c si\u0119 w \u017cadne g\u0142\u0119bokie wywody. (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Droga doskona\u0142o\u015bci\u00a0<\/i>21, 2-3)<\/p>\n Motywy (racje, powody) wytrwania na modlitwie<\/strong><\/p>\n Ot\u00f3\u017c powtarzam, niezmiernie wiele na tym zale\u017cy, by\u015bmy, oddaj\u0105c si\u0119 modlitwie wewn\u0119trznej, od samego pocz\u0105tku mieli mocne i odwa\u017cne postanowienie nigdy jej nie porzuci\u0107. Wiele jest powod\u00f3w, kt\u00f3re nas do tego sk\u0142ania\u0107 powinny, ale za d\u0142ugo by\u0142oby wylicza\u0107 je wszystkie; wspomn\u0119 tu tylko o dw\u00f3ch lub trzech. Najpierw, nieszlachetnie by to by\u0142o, gdyby\u015bmy za tyle dobrodziejstw, kt\u00f3rymi B\u00f3g nas obsypa\u0142 i wci\u0105\u017c obsypuje, chc\u0105c Mu co\u015b ofiarowa\u0107 od siebie na znak wdzi\u0119czno\u015bci, i to tak ma\u0142\u0105 rzecz, jak odrobin\u0119 dobrej woli i t\u0119 chwil\u0119 czasu na rozmy\u015blanie (i to jeszcze nie bez w\u0142asnego interesu, bo\u0107 zysk z tego mamy niema\u0142y), gdyby\u015bmy, m\u00f3wi\u0119, tak\u0105 ofiar\u0119 Mu sk\u0142adali nie z tym mocnym postanowieniem, by nale\u017ca\u0142a do Niego na zawsze, jeno by j\u0105 mia\u0142 od nas jako rzecz po\u017cyczan\u0105, do odebrania w czasie dowolnym. C\u00f3\u017c to za przyja\u017a\u0144, gdy kto, dawszy ci jak\u0105 rzecz, potem j\u0105 odbiera? S\u0142usznie poczytywa\u0142by\u015b to takiemu za znak ciasnego i nieszlachetnego serca, \u017ce nawet na to zdoby\u0107 si\u0119 nie potrafi, by tak\u0105 ma\u0142\u0105 rzecz ci ust\u0105pi\u0142, cho\u0107by dla okazania ci przychylno\u015bci swojej. […] Drugi z powod\u00f3w jest ten, \u017ce wobec takiego niez\u0142omnego postanowienia by nigdy nie opu\u015bci modlitwy wewn\u0119trznej, diabe\u0142 mniej ma si\u0142y do kuszenia nas. Stanowczych i m\u0119\u017cnych dusz bardzo on si\u0119 boi. Do\u015bwiadczeniem nauczony wie, jak skutecznie takie dusze psuj\u0105 mu szyki, jak wszelkie na ich zgub\u0119 knowania jego obracaj\u0105 si\u0119 im albo drugim na po\u017cytek, a on odchodzi ze strat\u0105. Ale nie trzeba si\u0119 w tym zbytnio ubezpiecza\u0107, mamy bowiem do czynienia z chytrym i przebieg\u0142ym przeciwnikiem; czujnych i odwa\u017cnych zaczepia\u0107 on nie \u015bmie, bo wielki to tch\u00f3rz, ale kogo zastanie opiesza\u0142ego w czuwaniu, temu du\u017co mo\u017ce zaszkodzi\u0107. Gdy spostrze\u017ce w duszy niesta\u0142o\u015b\u0107, wol\u0119 chwiejn\u0105 w dobrym, brak stanowczego postanowienia wytrwania w przedsi\u0119wzi\u0119ciu, we dnie i w nocy nie da jej spokoju, tysi\u0105ce b\u0119dzie jej nasuwa\u0142 obaw i trudno\u015bci. Wiem, co m\u00f3wi\u0119, bo sama a\u017c nadto do\u015bwiadczy\u0142am tego na sobie; musz\u0119 jednak doda\u0107, \u017ce ma\u0142o kto rozumie wa\u017cno\u015b\u0107 tej przestrogi. Trzeci wreszcie – nie mniej wa\u017cny – pow\u00f3d jest ten, \u017ce kto tak jest usposobiony, temu nie zabraknie odwagi do walki. Wie, \u017ce co b\u0119dzie to b\u0119dzie, ale cofa\u0107 mu si\u0119 nie wolno. Podobny on do \u017co\u0142nierza w boju, kt\u00f3ry wie, \u017ce je\u015bli nieprzyjaciel zwyci\u0119\u017cy, nie daruje mu \u017cycia, \u017ce zatem je\u015bli nie w bitwie, tedy po bitwie czeka go \u015bmier\u0107. Maj\u0105c tak\u0105 pewno\u015b\u0107, z tym wi\u0119kszym b\u0119dzie walczy\u0142 m\u0119stwem i nie zwa\u017caj\u0105c na gro\u017c\u0105ce mu ciosy nieprzyjaci\u00f3\u0142, bo jasno to widzi, \u017ce nie ma innego wyboru, albo musi zwyci\u0119\u017cy\u0107, albo zgin\u0105\u0107. Takiego m\u0119stwa i nam koniecznie potrzeba, siostry. Doda nam go ta pewno\u015b\u0107 niezawodna, \u017ce je\u015bli tylko b\u0119dziemy potyka\u0142y si\u0119 walecznie, nie uciekaj\u0105c z placu boju, zwyci\u0119stwo niechybnie b\u0119dzie nasze, a wraz ze zwyci\u0119stwem i udzia\u0142 w \u0142upach, kt\u00f3ry cho\u0107by nam ma\u0142y przypad\u0142, zawsze nas hojnie wzbogaci. Nie b\u00f3jcie si\u0119, siostry, by Pan wam da\u0142 umrze\u0107 na tej drodze z pragnienia, bo owszem, wzywa was, aby\u015bcie przysz\u0142y i pi\u0142y z tego zdroju Jego. M\u00f3wi\u0142am wam to ju\u017c wy\u017cej, ale chcia\u0142abym po wiele razy powtarza\u0107 to samo, bo s\u0105 dusze, kt\u00f3re przed czasem trac\u0105 odwag\u0119 i upadaj\u0105 na duchu nie do\u015bwiadczywszy jeszcze na sobie niesko\u0144czonej dobroci Pana i znaj\u0105c j\u0105 tylko przez wiar\u0119. Bez w\u0105tpienia niewypowiedziana to korzy\u015b\u0107 i pomoc do wytrwania, komu dano dozna\u0107 na samym sobie, jak\u0105 mi\u0142o\u015b\u0107 okazuje Pan duszom id\u0105cym t\u0105 drog\u0105. Nie dziwi\u0119 si\u0119, \u017ce kt\u00f3re tego jeszcze nie do\u015bwiadczy\u0142y, chcia\u0142yby mie\u0107 jak\u0105 r\u0119kojmi\u0119, \u017ce op\u0142ac\u0105 im si\u0119 trudy i ofiary, jakie na tej drodze ponosz\u0105. Ale t\u0119 r\u0119kojmi\u0119 ju\u017c nam da\u0142 Pan w Ewangelii, m\u00f3wi\u0105c nam te s\u0142owa: “Pro\u015bcie; a b\u0119dzie wam dane”. Je\u015bli wam ma\u0142o tego, je\u015bli nie wierzycie s\u0142owu boskiej prawdy Jego i obietnicom Ewangelii, pr\u00f3\u017cno bym jeszcze suszy\u0142a sobie g\u0142ow\u0119, aby was do wiary sk\u0142oni\u0107. Powiem tylko, \u017ce je\u015bli kto ma jak\u0105 w\u0105tpliwo\u015b\u0107, niech spr\u00f3buje, nic na tym nie straci. Ta droga i t\u0119 jeszcze ma przedziwn\u0105 w\u0142asno\u015b\u0107, \u017ce id\u0105c ni\u0105, du\u017co wi\u0119cej otrzymujemy ni\u017c to, o co prosimy, owszem, otrzymujemy rzeczy takie, o kt\u00f3re nigdy by\u015bmy prosi\u0107 nie \u015bmia\u0142y. Jest to rzecz niezawodna, wiem o tym z pewno\u015bci\u0105, ale i wy te\u017c z w\u0142asnego do\u015bwiadczenia wiecie, \u017ce tak jest, i mog\u0119 was powo\u0142a\u0107 na \u015bwiadk\u00f3w. (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Droga doskona\u0142o\u015bci\u00a0<\/i>23, 1-6)<\/p>\n “\u015awi\u0119ta oboj\u0119tno\u015b\u0107” na pociechy i smutki (odwaga, m\u0119stwo) jest gwarantem post\u0119pu na drodze modlitwy. Rozwa\u017cmy to dobrze – a wiem, co m\u00f3wi\u0119, bo sama tego na sobie do\u015bwiadczy\u0142am – \u017ce gdy dusza wst\u0105pi na t\u0119 drog\u0119 modlitwy wewn\u0119trznej i odwa\u017cnie ni\u0105 idzie, gdy zdob\u0119dzie si\u0119 na to, by ju\u017c nie troszczy\u0107 si\u0119 zbytnio o pociechy i uczucia pobo\u017cne – ani si\u0119 zbytnio cieszy\u0107, gdy Pan je da, ani si\u0119 zbyt smuci\u0107, gdy ich zabraknie – wtedy taka dusza przesz\u0142a ju\u017c wi\u0119ksz\u0105 cz\u0119\u015b\u0107 drogi. Cho\u0107 mo\u017ce nieraz si\u0119 potknie, niech si\u0119 nie l\u0119ka, \u017ce cofa\u0142a si\u0119 wstecz, gdy\u017c budowla, kt\u00f3r\u0105 wznosi, oparta jest na mocnym fundamencie. Mi\u0142o\u015b\u0107 Bo\u017ca, bowiem nie polega na rozp\u0142ywaniu si\u0119 we \u0142zach ani na tych pociechach i rozrzewnieniach, kt\u00f3rych pragniemy i cieszymy si\u0119, gdy je mamy, ale na tym, by\u015bmy s\u0142u\u017cyli Mu w sprawiedliwo\u015bci, sercem m\u0119\u017cnym i z pokor\u0105. (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Ksi\u0119ga \u017cycia<\/i>\u00a011, 13)<\/p>\n Cnota m\u0119stwa (wlana) u pocz\u0105tk\u00f3w \u017cycia modlitwy. Rola przewodnika duchowego<\/strong><\/p>\n Cz\u0119sto dawniej zastanawia\u0142am si\u0119 nad tym powiedzeniem \u015bw. Paw\u0142a, \u017ce “wszystko mog\u0119 w Tym, kt\u00f3ry mnie umacnia”, bo z siebie samej, jasno to rozumia\u0142am, nic nie mog\u0119. Wielki z tych s\u0142\u00f3w odnios\u0142am po\u017cytek, jak r\u00f3wnie\u017c i z tego, co m\u00f3wi \u015bw. Augustyn: “Daj, Panie, co rozkazujesz, a rozka\u017c, co chcesz”. Cz\u0119sto tak\u017ce zastanawiam si\u0119 nad tym, jak \u015bwi\u0119ty Piotr nic na tym nie straci\u0142, \u017ce rzuci\u0142 si\u0119 w morze, cho\u0107 go potem strach ogarn\u0105\u0142. Pierwsze te postanowienia niezmiernie s\u0105 wa\u017cne, cho\u0107 pocz\u0105tkuj\u0105cy powinni stara\u0107 si\u0119 o pow\u015bci\u0105ganie szlachetnych swych zap\u0119d\u00f3w i zdawa\u0107 si\u0119 na roztropno\u015b\u0107 i uznanie przewodnika duchownego. Tylko niech uwa\u017caj\u0105, by nie wybrali sobie takiego, kt\u00f3ry by ich uczy\u0142 post\u0119powa\u0107 \u017c\u00f3\u0142wim krokiem, albo poprzestawa\u0142 na przyuczaniu duszy do samego tylko polowania na drobne jaszczurki. W tym wszystkim niechaj zawsze przoduje pokora, aby\u015bmy rozumieli i pami\u0119tali, \u017ce odwaga do m\u0119\u017cnych przedsi\u0119wzi\u0119\u0107 nie z naszej si\u0142y si\u0119 rodzi! (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Ksi\u0119ga \u017cycia<\/i>\u00a013,3)<\/p>\n Wst\u0119puj\u0105c na drog\u0119 modlitwy wewn\u0119trznej trzeba oderwa\u0107 si\u0119 od wszystkiego i oczy mie\u0107 utkwione w wieczno\u015bci<\/strong><\/p>\n Z tego to powodu i z wielu innych, m\u00f3wi\u0105c o pierwszym stopniu modlitwy i pierwszym sposobie podlewania, ostrzega\u0142am, jak bardzo wiele zale\u017cy, by dusza wst\u0119puj\u0105c na drog\u0119 modlitwy wewn\u0119trznej, od samego zaraz pocz\u0105tku oderwa\u0142a si\u0119 sercem od wszelkiego rodzaju w\u0142asnych przyjemno\u015bci i wst\u0105pi\u0142a w szranki z tym jedynie postanowieniem, \u017ce chce Chrystusowi Panu pomaga\u0107 w noszeniu Jego krzy\u017ca jak m\u0119\u017cny i wierny rycerz, kt\u00f3ry bez \u017co\u0142du chce s\u0142u\u017cy\u0107 swojemu kr\u00f3lowi b\u0119d\u0105c pewnym, \u017ce go nagroda nie minie. Tak walczmy i pracujmy, oczy trzymaj\u0105c utkwione w prawdziwe i wieczne kr\u00f3lestwo, kt\u00f3re zdoby\u0107 postanowili\u015bmy. Jest to bodziec nad wyraz skuteczny, ta ci\u0105g\u0142a pami\u0119\u0107 na przygotowane nam kr\u00f3lestwo, zw\u0142aszcza w pocz\u0105tkach. Bo p\u00f3\u017aniej jasno si\u0119 widzi, jak kr\u00f3tko trwa wszystko na tym \u015bwiecie, jak wszystkie rzeczy ziemskie s\u0105 niczym, jak ma\u0142o znacz\u0105 i niegodne s\u0105 uwagi wszelkie pociechy na tym wygnaniu, \u017ce chc\u0105c wytrzyma\u0107 to \u017cycie, raczej potrzeba unika\u0107 pami\u0119ci o tym wszystkim, ni\u017c \u015bwiadomie sobie t\u0119 powszechn\u0105 znikomo\u015b\u0107 przypomina\u0107. (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Ksi\u0119ga \u017cycia<\/i>\u00a015, 11)<\/p>\n Wst\u0119puj\u0105c na drog\u0119 modlitwy wewn\u0119trznej trzeba zgodzi\u0107 si\u0119 na krzy\u017c<\/strong><\/p>\n Wracaj\u0105c jeszcze do podst\u0119p\u00f3w z\u0142ego ducha i do s\u0142odyczy, kt\u00f3rymi dusze oszukuje, najlepszy spos\u00f3b oswobodzenia si\u0119 od tych jego oszustw na tym polega, by\u015bmy wst\u0119puj\u0105c na drog\u0119 \u017cycia duchowego i modlitwy wewn\u0119trznej, od samego pocz\u0105tku mieli mocne postanowienie chodzenia drog\u0105 krzy\u017ca i nie pragn\u0119li pociech. Pan sam wskazuje nam t\u0119 drog\u0119 doskona\u0142o\u015bci, gdy m\u00f3wi: We\u017a krzy\u017c sw\u00f3j i na\u015bladuj Mnie. On jest wzorem naszym, i kto jedynie dla podobania si\u0119 Jemu s\u0142ucha rad Jego, ten nie ma, czego si\u0119 l\u0119ka\u0107. (\u015bw. Teresa od Jezusa,\u00a0Ksi\u0119ga \u017cycia<\/i>\u00a015, 13)<\/p>\n Tylko wiara i wierno\u015b\u0107 prowadz\u0105 do celu (do zjednoczenia z Bogiem)<\/strong><\/p>\n Jednym mych oczu spojrzeniem zraniony. Przez oko rozumie si\u0119 tu wiar\u0119. M\u00f3wi dusza, \u017ce jednym tylko spojrzeniem B\u00f3g zosta\u0142 zraniony, poniewa\u017c chce wyrazi\u0107, \u017ce je\u015bli wiara i wierno\u015b\u0107 duszy dla Boga nie by\u0142aby jedna, lecz z domieszk\u0105 innych jakich\u015b wzgl\u0119d\u00f3w, w\u00f3wczas nie dojdzie do tego skutku, by zrani\u0107 Boga mi\u0142o\u015bci\u0105. Jedno bowiem jest tylko oko, kt\u00f3rym si\u0119 rani, podobnie jak jeden jest w\u0142os, kt\u00f3rym si\u0119 wi\u0119zi Umi\u0142owanego. Tak \u015bcis\u0142a jest mi\u0142o\u015b\u0107 oblubienicy, kt\u00f3r\u0105 si\u0119 wi\u0105\u017ce Oblubieniec w tej jedynej wierno\u015bci, jak\u0105 w niej widzi, \u017ce jak w\u0142osem mi\u0142o\u015bci jest zwi\u0105zany, r\u00f3wnie\u017c jednym okiem jej wiary tak ciasno jest skr\u0119powany, \u017ce te wi\u0119zy rani\u0105 Go mi\u0142o\u015bci\u0105. Zranienie to jest nast\u0119pstwem wielkiej tkliwo\u015bci afektu, z jakim sk\u0142ania si\u0119 ku duszy, wprowadzaj\u0105c j\u0105 g\u0142\u0119biej w sw\u0105 mi\u0142o\u015b\u0107. (\u015bw. Jan od Krzy\u017ca,\u00a0Pie\u015b\u0144 duchowa<\/i>\u00a031,9)<\/p>\n Wytrwa\u0142o\u015b\u0107 w modlitwie Pro\u015bcie, a b\u0119dzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; ko\u0142aczcie, a otworz\u0105 wam. Albowiem ka\u017cdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a ko\u0142acz\u0105cemu otworz\u0105. [\u2026]<\/span><\/p>\n","protected":false},"author":4,"featured_media":17771,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"jetpack_post_was_ever_published":false,"_jetpack_newsletter_access":"","_jetpack_dont_email_post_to_subs":false,"_jetpack_newsletter_tier_id":0,"_jetpack_memberships_contains_paywalled_content":false,"_jetpack_memberships_contains_paid_content":false,"footnotes":""},"categories":[136],"tags":[],"class_list":["post-17796","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","hentry","category-warunki-wewnetrzne"],"yoast_head":"\n
\n\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"