W sobotę 5 października 2024 r. uroczyste śluby zakonne złożył br. Piotr od św. Józefa (Piotr Nalepko). Uroczystość odbyła się w kościele karmelitów bosych przy ul. Rakowickiej w Krakowie.

Przygotowania, w szczególności porządkowe i liturgiczne, rozpoczęły się już kilka dni wcześniej. W przeddzień uroczystości, podczas wieczornych nieszporów w wewnętrznej kaplicy klasztoru, br. Piotr złożył wymagane przy tej okazji wyznanie wiary.

W sobotę od samego rana do klasztoru zjeżdżali się bracia z różnych wspólnot naszej prowincji, a także rodzina br. Piotra. Centralnym wydarzeniem była uroczysta Eucharystia, którą celebrował Prowincjał, o. Tadeusz Florek. Przy ołtarzu stanęli bracia z klasztorów w Czernej, Wadowicach, Zawoi, Piotrkowicach, Kluszkowcach, Katowicach i Lublinie, z Kurii Prowincjalnej, a także wspólnota z klasztoru w Krakowie, gdzie obecnie przebywa br. Piotr, oraz bracia klerycy i junioryści. Kościół wypełniła również licznie zgromadzona rodzina, przybyła na tę okoliczność aż spod Zamościa. Obecni byli również reprezentanci Świeckiego Zakonu, grup duszpasterskich i znajomi br. Piotra.

Podczas homilii o. Prowincjał nawiązał do trudnej sytuacji obecnego świata, która wyraża się przede wszystkim w osłabieniu więzi. W tym kontekście wytrwanie w relacji jawi się jako szczególnie trudne wyzwanie. Powołanie, czy to małżeńskie, czy zakonne, oznacza zaś wejście w relację. By mogła ona przetrwać, musi czerpać siłę z oparcia się w Bogu. W życiu zakonnym pomocą służą składane śluby. Kluczowe jest pytanie o to, z kim wchodzę w relację. Odpowiedzi udziela odczytana podczas Eucharystii Ewangelia o dialogu Jezusa z uczniami („A wy za kogo mnie uważacie?”). Nie wystarczy tu poznanie intelektualne, konieczna jest więź rodząca się z oddania życia. Odpowiedzi dostarczają również Święci należący do zakonnej rodziny, w którą przez profesję włączony zostaje br. Piotr. Odkrywanie Chrystusa na modlitwie daje siłę do twórczego przeżywania swojego powołania. Bóg objawia się jako Ten, który przyjmuje nas takimi, jakimi jesteśmy i podnosi nas do swojej pełni. Z naszej strony przyrzekamy Mu wierność, ale kluczowa jest wierność, do jakiej On wobec nas się zobowiązał.

Dalsza część obrzędu przebiegła według stałego schematu: po dialogu między o. Prowincjałem i br. Piotrem wzywaliśmy wstawiennictwa Wszystkich Świętych śpiewając litanię, podczas której br. Piotr leżał krzyżem na posadzce. Następnie odczytał formułę uroczystej profesji i podpisał ją na ołtarzu. Po modlitwie konsekracyjnej nastąpił uścisk braterski, czyli radosny znak definitywnego włączenia br. Piotra do rodziny zakonnej.

Jak zawsze wzruszającym momentem były podziękowania. Po Mszy św. uczestnicy uroczystości mogli złożyć br. Piotrowi życzenia i zrobić sobie z nim zdjęcie. Świętowanie zakończyliśmy na klasztornym refektarzu wspólnym obiadem.

Br. Piotrowi życzymy wszelkich łask potrzebnych na nowym etapie oraz wstawiennictwa wszystkich Świętych zakonnej rodziny, do której został włączony.