Szósty w historii karmelitów bosych kardynał przyjął purpurę z rąk papieża Franciszka.

W wigilię uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła, 28 czerwca br., papież Franciszek włączył do kolegium kardynalskiego pięciu nowych jego członków, wśród których  biskupa Sztokcholmu, o. Andersa Arboreliusa, karmelitę bosego. Jest on szóstym karmelitańskim kapłanem zakonnym w historii obdarzonym tym tytułem. Wcześniej karmelitańskimi kardynałami byli: Antoni Guadagni (1674-1759), wikariusz diecezji rzymskiej; Hieronim Gotti (1834-1916), prefekt Kongregacji Biskupów; Rafał Karol Rossi 1876-1948, kamerling Kolegium Kardynalskiego, kandydat na ołtarze; Adeodat Piazza (1884-1957), patriarcha Wenecji, przewodniczący Konferencji Episkopatu Italii; Anastazy Ballestrero (1913-1988), arcybiskup Turynu, także przewodniczący Konferencji Episkopatu Italii, kandydat na ołtarze.

Kard. Anders Arborelius, urodził się w 1949 roku w protestanckiej rodzinie szwedzkich emigrantów w Szwajcarii, która potem wróciła do Szwecji. W wieku 15. lat zaczął się interesować sprawami wiary, co doprowadziło go do przejścia w 5 lat później na katolicyzm i do wstąpienia w Belgii do Zakonu Karmelitów Bosych. Po formacji zakonnej i filozoficzno-teologicznej w Belgii i w Rzymie, w 1979 roku przyjął święcenia kapłańskie. Jan Paweł II 17 listopada 1998 roku mianował go biskupem Sztokholmu jako pierwszego Szweda i drugiego Skandynawa na tym urzędzie od czasów Reformacji.

Konsystorz z przekazaniem kardynałom nominatom biretów kardynalskich odbył się w Bazylice św. Piotra. Podkreślano, że przybyli oni z Kościołów geograficznie odległych, ale chlubiących się swoją wiernością Ewangelii w okolicznościach nie zawsze łatwych, a w niektórych przypadkach wręcz dramatycznych. „Chcemy być Kościołem pielgrzymującym, wychodząc na spotkanie łez, które trzeba osuszyć. Chcemy odrzucić nasze własne interesy, być Kościołem pielgrzymującym, szukając każdego, kto potrzebuje Chrystusa” – gwarantował papieżowi Franciszkowi w imieniu nominatów arcybiskup Barcelony, kard. Juan José Omella. Namiestnik Chrystusa, przyjmując od nowych kardynałów wyznanie wiary i przyrzeczenie wierności jemu i jego następcom, zachęcał ich, by patrzyli na rzeczywistość świata oczami Pana Jezusa i widzieli tych, „którzy cierpią i umierają z powodu wojen i terroryzmu”; by dostrzegali „to niewolnictwo, które nieustannie zaprzecza godności, także w czasach praw człowieka”. Nadto przestrzegł kardynałów, by nie stawali się „książętami” Kościoła, ale sługami na wzór Chrystusa.

Papież, nawiązując do tradycji, że kardynałowie byli w przeszłości proboszczami w Rzymie, wyznaczył każdemu z nowych purpuratów jeden z rzymskich kościołów, jako ich kościoły tytularne. Kard. Arboreliusowi przypadła w udziale bazylika Matki Bożej od Aniołów (Santa Maria degli Angeli).

W konsystorzu, otaczając kardynała – współbrata zakonnego modlitwą, uczestniczyli liczni karmelici bosi, zwłaszcza z Kurii Generalnej i Międzynarodowego Kolegium „Teresianum” oraz ci, którzy przybyli z jedynego klasztoru karmelitańskiego w Szwecji (w Tagarp). Podobna modlitwa popłynęła do nieba z klasztorów sióstr karmelitanek bosych z całego świata.

Żywimy nadzieję, że o. kard. Arborelius przybędzie ze swymi prymicjami kardynalskimi także do Polski. Znany jest przede wszystkim w klasztorze poznańskim, gdzie głosił konferencje i gdzie w wydawnictwie „Flos Carmeli” ukazało się po polsku kilka jego książek.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD