Albert Avogadro urodził się około połowy XII wieku w Castel Gualtieri we Włoszech. Wstąpił do kanoników regularnych Świętego Krzyża w Mortara i tam w 1180 roku obrano go przeorem. W roku 1184 został biskupem Bobbio, w następnym zaś biskupem Vercelli. Diecezją tą kierował przez dwadzieścia lat. Jako człowiek wyrażający się "życiem duchowym, wiedzą i reputacją" był przykładem dobrego pasterza i zabiegał o pokój. Będąc od 1206 roku patriarchą jerozolimskim oddał się dziełu godzenia zwaśnionych książąt chrześcijańskich.

Na prośbę pustelników z Góry Karmel napisał dla nich regułę, co miało miejsce pomiędzy rokiem 1206 a 1214. Zmarł 14 września 1214 roku w Akko, zasztyletowany przez przełożonego Szpitalników Ducha Świętego, którego upomniał za złe obyczaje i złożył z urzędu. Jego kult zatwierdził papież Aleksander VII w 1660 roku.