W dniach 26-29 sierpnia 2024 r. w karmelitańskim domu rekolekcyjnym w Wadowicach odbyło się spotkanie seniorów krakowskiej i warszawskiej prowincji Zakonu Karmelitów Bosych. Było to spotkanie iście pionierskie, bardzo udane i owocne. Zostało ono zaproponowane i doprowadzone do realizacji przez ojca Tadeusza Florka, przełożonego prowincjalnego prowincji krakowskiej i jego radę, a bezpośrednim odpowiedzialnym za zorganizowanie spotkania i czuwającym nad jego przebiegiem, był o. Grzegorz Tyma, wiceprowincjał tejże prowincji krakowskiej. Spotkanie odbyło się pod naczelnym hasłem „Złoty wiek” w powołaniu karmelitańskim.

Na spotkanie byli zaproszeni współbracia obu karmelitańskich prowincji karmelitów bosych w Polsce (krakowskiej i warszawskiej), którzy ukończyli 65 rok życia. W spotkaniu wzięło udział 30 zakonników: 25 kapłanów i 2 braci zakonnych z prowincji krakowskiej, i 1 brat oraz 2 kapłanów, na czele z o. prowincjałem Łukaszem Kansym, z prowincji warszawskiej. Program spotkania zrealizowany w całej pełni przewidywał codzienną Eucharystię z jutrznią, modlitwę wewnętrzną, adorację Najśw. Sakramentu, przedpołudniowe wykłady z teologii i duchowości podeszłego wieku oraz praktyczne porady nt. zdrowego życia w klasztorach, a nadto popołudniowe momenty pielgrzymkowe, poznawcze i rekreacyjne z wieczornymi braterskimi agapami „ut unum sint”.

Głównymi celebransami Mszy świętych w poszczególne dni byli: najstarszy z uczestników spotkania – o. Melchior Wróbel z klasztoru w Czernej (87 lat), najmłodszy z „seniorów” – o. Łukasz Kasperek z klasztoru lubelskiego (65 lat) i o. Jerzy Gogola z Czernej (70 lat).

A oto tytuły wygłoszonych prelekcji i imiona prelegentów: „Sekrety życia zakonnego” (o. Łukasz Kansy), „Odkryjmy uroki trzeciego wieku” (o. Marian Zawada), „Dokumenty Kościoła o wieku dojrzałym” (o. Wiesław Kiwior), „Droga zakonnika w złotych latach” (o. Jerzy Gogola) i „Duchowa Mądrość Świętych” (o. Szczepan Praśkiewicz).

Nadto lekarz medycyny, pani dr Dorota Wnęk (nota bene mama jednego z naszych współbraci, o. Szymona odbywającego studia specjalistyczne na „Gergorianum” w Rzymie) zagospodarowała całe jedno przedpołudnie w ramach zagadnienia „Zdrowe życie w klasztorach – porady lekarza”. Uwagi i praktyczne rady pani doktor, przekazane w wykładzie i ubogacone dopowiedzeniami w ożywionej dyskusji i odpowiedziami na stawiane pytania, okazały się bardzo cenne i zostały przyjęte z wielkim zainteresowaniem i wdzięcznością. Pomiar glukozy dokonany przez panią doktor stał się dla niektórych bodźcem do do poddania się dogłębniejszym badaniom lekarskim.

W ramach zajęć popołudniowych przodowała pielgrzymka do sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, a następnie – by wcielać w życie rady pani doktor – godzinny spacer wzdłuż Jeziora Czanieckiego, od zapory do Porąbki i z powrotem, po którym nastąpiła obfita (wszak zdrowa) kolacja w karczmie na Kocierzu.

Cenne podczas całego spotkania były zagajenia, wprowadzenia i podsumowania o. prowincjała Tadeusza Florka (rzeczowe, syntetyczne i z humorem), jak i podobne ogłoszenia praktyczne o wiceprowincjała Grzegorza Tymy.

Oczywiście dni spędzone w Wadowicach były dla wielu współbraci okazją do nawiedzenia bazyliki Ofiarowania Najśw. Maryi Panny z chrzcielnicą inicjacji chrześcijańskiej Karola Wojtyły, sanktuarium św. Józefa z obrazem przyozdobionym pierścieniem św. Jana Pawła II, relikwii budowniczego klasztoru – św. Rafała Kalinowskiego, czy bł. Alfonsa Mazurka (akurat przypadała w te dni rocznica jego śmierci sprzed osiemdziesięciu laty), a nadto sarkofagu z doczesnymi szczątkami sługi Bożego o. Rudolfa Warzechy, czy mogił współbraci spoczywających w kwaterze karmelitańskiej wadowickiego cmentarza parafialnego.

W podsumowaniu spotkania seniorzy Karmelu w Polsce, zawsze młodzi duchem i pełni ewangelicznego entuzjazmu, nie wahali się stwierdzić, że bezpodstawnym, co więcej – niebezpiecznym jest często za naszych dni słyszane, a zarażone zachodnim konsumizmem zawołanie, że „nie udała się Panu Bogu starość”, a zatem „trzeba starcom zaproponować piękną śmierć, tj. eutanazję”. Seniorzy karmelitańscy przypomnieli, że eutanazja jest grzechem ciężkim, wobec którego nie można nie wyrazić wielkiego oburzenia i trzeba być zawsze głosicielami ewangelii życia (por. Jan Paweł II, Ecclesia in Europa, nr 96).

Na zakończenie tego pionierskiego i twórczego spotkania, dziękując Ojcu Prowincjałowi i Radzie Prowincjalnej za jego zorganizowanie, i wyrażając pragnienie, aby podobnych spotkań nie zabrakło w przyszłości, seniorzy karmelitańscy przywołali w formie modlitwy imiona sędziwych postaci biblijnych i świętych Kościoła, którzy przeżyli 80 lat i więcej, czyniąc z tychże imion pewien rodzaj litanii, która stała się modlitwą wieńczącą ich pracę. Chciejmy przywołać tę litanię także poniżej.

o. Szczepan Praśkiewicz OCD