W środę 21 kwietnia rozpoczęliśmy pracę od weryfikacji tekstu sprawozdania z dnia pierwszego. Poranne sesje w całości były poświęcone raportom poszczególnych wspólnot (Musongati, Butare, Gahunga, Bujumbura, Gitega). Następnie miała miejsce okazja do wymiany spostrzeżeń dotyczących minionych czterech lat i dalszej perspektywy.
Sesje popołudniowe były poświęcone prezentacji Centrów Duchowości: Butare i Gitega. Nasz dom rekolekcyjny w Butare funkcjonuje od wielu już lat. Ma on swoją wypracowaną tradycję i renomę. Jest on dobrze znany. Organizowane w nim rekolekcje i dni skupienia oraz sesje formacyjne dla różnych grup (szczególnie młodzieży zakonnej różnych zgromadzeń) cieszą się dużym zainteresowaniem. Dom przyjmuje również wiele osób indywidualnych (eremitaż w ogrodzie stwarza ku temu doskonałą okazję). Restrykcje związane z pandemią spowodowały jednak znaczący spadek liczby uczestników. Rwanda jest krajem, gdzie bardzo przestrzega się obostrzeń sanitarnych, co aktualnie uniemożliwia wykorzystanie potencjału domu rekolekcyjnego.
Centrum Duchowości w Gitega jest uczęszczane głównie przez nieregularne grupy, które korzystają z naszego domu, ale realizują swój własny program rekolekcyjny. Poza tym, większość zainteresowanych naszą posługą to rekolektanci indywidualni oraz młodzież, która chętnie korzysta z cykli tematycznych (weekendowe spotkania dla młodzieży, oraz szkoła młodych liderów chrześcijańskich). Ostatnio zainaugurowano nową serię formacyjną dla par małżeńskich. Ta inicjatywa stwarza dobrą okazję do pracy ze świeckimi. Wymaga ona jednak dalszego dopracowania.
Ostatnia sesja tego dnia dotyczyła tematu mniszek – karmelitanek bosych. Temat został przeanalizowany w kontekście najnowszych instrukcji wydanych przez Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Prace kolekjncy dni powierzamy waszej modlitwie.
DZIEŃ TRZECI
Poranne sesje trzeciego dnia Kongresu (czwartek 22 kwietnia) były skoncentrowane wokół tematu formacji: duszpasterstwo powołań, formacja aspirantów, postulat, nowicjat.
Sesje popołudniowe były kontynuacją tematu formacji na kolejnych etapach: studia filozofii i teologii (Bujumbura, Morogoro w Tanzanii, Toulouse we Francji – w prowincji Avignon – Aquitaine). Poszczególne aspekty formacji były przedmiotem prezentacji formatorów odpowiedzialnych za każdy z etapów.
Ostatnia sesja rozpoczęła się prezentacją tematu formacja permanentna, którą przedstawił jeden z uczestników kongresu – ojciec Joseph Ndikuriyo.
DZIEŃ CZWARTY
Czwartek, 23 kwietnia analizowaliśmy sytuację naszego apostolatu parafialnego (prezentacja relacji proboszczów naszych parafii: Musongati i Gahunga). Rozważaliśmy także temat naszej posługi wobec wspólnoty Świeckiego Karmelu, która istnieje od 2011 roku w Kigali.
Podjęliśmy także temat bractw szkaplerznych. Temat ten jest dla nas szczególnie waży w kontekście perspektywy powstania sanktuarium w Musongati i duszpasterstwa szkaplerznego.
Sesje popołudniowe dotyczyły naszej posługi wobec różnych grup laikatu, które są z nami związane nieformalnie (młodzież gromadząca się regularnie przy naszym konwencie w Gitega oraz przyjaciele Karmelu – grupa przy wspólnocie w Bujumbura).
Prace tego dnia zakończyła prezentacja na temat współczesnych środków komunikacji, które są do naszej dyspozycji w apostolacie.
