Żyła Jezusem. Dosłownie. I tak jakoś bezpośrednio, na co dzień, że aż dziwne się wydaje, że można swój stosunek z Bogiem tak prosto, ufnie po dziecięcemu ułożyć.

W 1942 r., w pierwszej jego połowie: dnia i miesiąca nie pamiętam dokładnie. Kundusia rozmawiała z jedną z sióstr zmartwychwstanek o spowiedzi.

Pragnę udzielać miłosierdzia. Ono z krzyża płynie. Z miłości płynie miłosierdzie. Miłość wzgardzoną ofiaruj Ojcu Przedwiecznemu, aby wyprosić miłosierdzie Boże.

Dam ci krzyż , a przez przyjęcie go w spokoju, pomożesz Mi w zbawianiu dusz. Bądź cierpliwa. Udzielę ci większych łask po tym krzyżu.

Nie tylko wtedy kształtuję twoje serce, kiedy się łączę w Komunii św., ale i wtedy, gdy cię cierpieniami i krzyżami nawiedzam.

Gdybyś wiedziała, jak pragnę zbawienia dusz! Okrutne cierpienia zniosłem i życie oddałem, aby Mnie miłowano.

Jestem matką pięknej miłości, kocham wszystkie dzieci, zlecone Mi przez Syna, lecz nie wszystkie jednaką miłością.

Jestem twym Bogiem świętości, jak i pokoju. Wszystko, co posiadam, twoim jest, bo Ja jestem twoją własnością, a ty moją. W zjednoczeniu stajemy się jednością.

Gdzie w duszy mieszka Trójca Przenajświętsza, tam, za sprawą Ducha Świętego, i ja jestem. Syn mój udziela łask przeze mnie.

Zawsze jestem z tobą. Milej Mi w sercu twoim niż w tabernakulum. Tabernakulum jest moim tronem, ale przebywając w duszy, mogę w każdej chwili oddawać chwałę Ojcu przez nią, a ona przeze Mnie.

Twoja śmierć będzie uśpieniem, jak dziecko usypia w ramionach ojca lub matki. Upodobałem sobie w tobie pokorę. Pokornych kocham i do nich się zniżam.

Dziecko kochające swoją miłością rozbraja ból rodziców; tak miłość dziecięca rozbraja ból, zadawany Mi przez grzeszników.

Tu wybrałem miejsce mojego spoczynku i stąd szerzyć będę moje miłosierdzie na świat cały przez moich wybranych, a moje miłosierdzie potwierdzał będę nawet cudami.

W 1942 r. Kundusia Siwiec zwierza się księdzu ze swoich łask słyszenia głosu Pana Jezusa, szczególnie po Komunii św. Od tego roku ksiądz zostaje jej kierownikiem duchownym.