Postulat to w przypadku Prowincji Krakowskiej Karmelitów Bosych, roczny okres przygotowania do życia zakonnego. Mieszkamy w klasztorze pośród zakonników i poznajemy, co to oznacza w praktyce. Uczyć się jak żyć, modlić się, pracować, brać z nich przykład, stawać się coraz lepszym i rozwijać się.

Rozpoczęliśmy postulat we wrześniu 2017 r. i na ten moment jest nas 5. Przyjechaliśmy z różnych części Polski i wywodzimy się z odmiennych środowisk. Najmłodszy ma 21 lat, a najstarszy 35. Każdy ma inny sposób bycia, charakter, osobowość. Tu w Lublinie zaczynamy poznawać siebie nawzajem oraz życie wspólne, które jak się okazuje nie jest usłane różami. Konieczność współpracy niejednokrotnie odsłania różnice zdań, a rozmowy – odmienne poglądy. Jednak łączy nas pragnienie odpowiedzi na wezwanie Boga. Daje nam wielką łaskę, jaką jest możliwość rozwijania i zgłębiania swojego powołania w gronie ludzi mądrych i życzliwych, którzy żyją modlitwą i pracą. Tacy są mieszkańcy klasztoru przy ul. Świętoduskiej 14.

Choć jeszcze nie jesteśmy zakonnikami, życie razem z nimi stopniowo nas ku temu prowadzi. Kluczowe jest pogłębianie relacji z Jezusem, by poznawać Go i doświadczać. Zaczynamy i kończymy dzień półgodzinną modlitwą wewnętrzną. Szczególne znaczenie ma codzienne uczestnictwo we Mszy Świętej wspólnotowej. Harmonogram dnia jest przeplatany wspólnotową celebracją liturgii godzin. W rozwoju naszej modlitwy pomaga nam lektura Pisma Świętego. Nieoceniony jest wkład naszego wychowawcy, który wyjaśnia nam zagadnienia dotyczące duchowości, a także przybliża nam sylwetki św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża.

Aby w przyszłości mieć dostęp do źródeł naszego charyzmatu (dzieł świętych Rodziców karmelitańskich), uczymy się języka hiszpańskiego. Tygodniowy plan uzupełniają zajęcia dodatkowe: podstawy muzyki, emisji głosu, a także dla zachowania zdrowia i integracji zajęcia sportowe. Przyczyniamy się do tworzenia wspólnoty także przez wypełnianie obowiązków: sprzątanie klasztoru, pomoc w kuchni, drobne prace remontowe, praca w ogrodzie. Codziennie po obiedzie jest czas na rekreację, by usiąść i porozmawiać przy kawie i budować wspólnotę.

Postulat to piękny i wymagający czas.