o. José Vicente Rodrígues OCD, Bóg mówi pośród nocy, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 1991.

Duruelo

Nieznana, mała miejscowość w prowincji Avila, Duruelo, przypomina początki Reformy terezjańskiej karmelitów. Stanowi jej zalążek i dziś jest symbolem, tak jak klasztor San Jose w Avila jest symbolem reformy dla karmelitanek bosych. W Duruelo Jan wraz z kilkoma współbraćmi urzeczywistnia nową formę życia kontemplacyjnego. Usiłuje odnowić duchowo Zakon.

Te doświadczenia tylko po części są nowe. Zachodzą w samym środku Karmelu, w którym dojrzewało jego powołanie, w którym złożył śluby i doszedł do kapłaństwa. Ich najgłębsza treść nie była dla niego niespodzianką.

Po prostu w Duruelo stały się ciałem ideały życia kontemplacyjnego o jakich marzył i dla jakich cierpiał Jan od św. Macieja, w ciągu lat spędzonych w Medina dcl Campo i Salamance. Pomiędzy okresem poprzednim a chwilą obecną zaszła wielka zmiana, nie nastąpiło jednak zerwanie.

To była próba, eksperyment, powiemy po latach. On jednak miał gwarancje. Matka Teresa od Jezusa próbowała takiego samego sposobu życia z siostrami od 1562 roku. Właśnie ona opowiedziała o przygotowaniach i przygodach w Duruelo w swojej Księdze fundacji. Teresa przejawia zainteresowanie i uczucie typowe dla matki i fundatorki, łącząc w swym opowiadaniu ważkość projektu w aspekcie zakonnym z anegdotami z życia rodzinnego. Jej narracja, choć niekompletna, jest bezcenna i kompensuje milczenie, które przyrzekli sobie pierwsi mieszkańcy Duruelo.

Duruelo stanowi jednak dla ojca Jana początek nowego doświadczenia: ukazywać się zacznie na powierzchni to, co w przyszłych latach będzie jego głównym zadaniem formacja duchowa, którą rozwinie w samotności pierwszego klasztoru.