Cel modlitwy jako charyzmat terezjański

Wstawiennictwo i pośrednictwo przed Bogiem za sprawy zbawienia, za Królestwo Boże i Kościół było motorem trudów Fundatorki. “Serce mi się kraje – pisze – na widok tylu dusz idących na zgubę. Oby już był koniec temu nieszczęściu! O, siostry moje w Chrystusie, pomóżcie mi to wybłagać od Pana“. W Drodze doskonałości jej miłość do Chrystusa i Kościoła przechodzi w potężne wołanie: “Kiedy chodzi o cześć Syna Twego, jakże byś, Ojcze Przedwieczny, nie wysłuchał dusz, gotowych tysiąc razy życie swoje i cześć swoją dla Ciebie poświęcić? Nie dla zasług naszych, Panie, bo nie mamy żadnych i niczegośmy niegodne, ale przez wzgląd na Krew Syna Twego i na zasługi Jego, przyjmij prośby nasze!“. Klasyczny przykład modlitwy terezjańskiej z akcentami wielkich modlitw eucharystycznych Kościoła znajdujemy w 35 rozdziale Drogi doskonałości, gdzie św. Teresa zwraca się do Jezusa Eucharystycznego, błagając Go: “Niechże ta Ofiara Najdroższa okaże skuteczność swoją, aby mocą jej powstrzymane nie szerzyły się dalej te straszne zniewagi i świętokradztwa, jakie w tylu miejscach wyrządzają Boskiemu Sakramentowi. (…) Cóż mogę uczynić innego, Panie, jeno to, że ofiaruję Tobie ten Chleb Najświętszy i wziąwszy Go od Ciebie, Tobie go oddam? (…) Spraw już, Panie, spraw, by ucichło to morze! Niech ustaną te nawałności, z którymi wciąż walczyć musi łódź Kościoła Twego. Ratuj nas, Panie, bo giniemy“.