Modlitwa życia
W modlitwie terezjańskiej możemy wyodrębnić:
- modlitwę, która jest życiem;
- praktykę modlitwy;
- stopnie modlitwy;
- usposobienie potrzebne do dobrej modlitwy;
- jej szczególne cechy.
W modlitwie-życiu wypełnia się “wiara w miłości” i realizuje się osobowość człowieka jako partnera w wielkim dialogu z Bogiem. Dynamizm tego dialogu prowadzi do zjednoczenia stworzeń ze Stwórcą.
Osobisty kontakt z Bogiem wywołuje coraz głębsze doświadczenia, które modlitwę upraszczają i udoskonalają prowadząc od modlitwy ustnej, poprzez myślną, skupienia, odpocznienia, aż do zjednoczenia. Św. Teresa doświadczyła sama prawie wszystkich rodzajów modlitwy, wszystkich jej stopni i efektów, i dała im swoją interpretację. Studia z zakresu teologii ascetycznej i mistycznej opierają się na jej twierdzeniach, a przeżywane stany modlitewne konfrontuje się z jej nauką, z której wynika, że łaski modlitwy, jej skutki fizyczne i psychiczne objawiają się w doskonałości i świętości życia.
