In memoriam: O. Filip Sainz de Baranda, przełożony generalny karmelitów bosych w latach 1979-1991.

Otrzymaliśmy smutną wiadomość o śmierci o. Filipa Sainz de Baranda López OCD, najpierw w latach 1973-1979 wikariusza generalnego, a następne przez dwie kadencje, w latach 1979-1991 generała Zakonu Karmelitów Bosych. Urodzony w Baranda k. Burgos 3 października 1930 r., o. Filip zmarł 26 lipca 2017 r. w Burgos i tam został pochowany 28 lipca. Jemu, jako przełożonemu generalnemu przypadło wprowadzić w Karmelu Terezjańskim wytyczne reformy soborowej i odnowić prawodawstwo Zakonu, w czym doświadczył wiele cierpienia zwłaszcza w odniesieniu do odnowy Konstytucji Sióstr Karmelitanek Bosych. Kilkakrotnie był w Polsce, przeprowadził krótką wizytację duszpasterską jeszcze jako wikariusz generalny, a następnie w 1980 r. wizytację kanoniczną wszystkich polskich męskich i żeńskich klasztorów karmelitańskich. W 1983 r. wziął udział w beatyfikacji św. Rafała Kalinowskiego na Błoniach Krakowskich i wystosował do całego Zakonu list okólny o nowym błogosławionym Karmelu, stawiając go za przykład wierności powołaniu, mimo niesprzyjających zewnętrznych okoliczności jego życia. Gdy po gorbaczowskiej pierestrojce otwarły się na reewangelizację granice Związku Sowieckiego, nie tyko zachęcał naszą Polską Prowincję zakonną do powrotu na dawne wschodnie rubieże Rzeczpospolitej, ale sam zadał sobie trud podróży na Litwę i Białoruś, gdzie nie tylko celebrował Eucharystie i głosił słowo Boże w Wilnie, Gudogaju, Madziole i Naroczy, a nadto w Kijowie i Berdyczowie na Ukrainie, ale wszędzie spotykał się też z władzami w celu rewindykacji dawnych klasztorów karmelitańskich.

A oto „curiculum vitae” zasłużonego zakonnika, który był także zaangażowany w ekspansję Zakonu w Azji, zwłaszcza w Indiach, w Afryce i w Ameryce Łacińskiej, gdzie po zakończeniu posługi generalskiej sam pracował w latach 1991-2015.

Rodzicami zmarłego byli Eugeniusz i Leonora. Do Karmelu Terezjańskiego wstąpił także jego młodszy brat Eugeniusz, misjonarz w Ameryce Południowej. Szkołę średnią Filip ukończył w liceum karmelitańskim (niższym seminarium) w Calaorra k. La Rioja 1945 r. Habit zakonny oblókł 4 października 1945 r. w Burgo de Osma, gdzie odbył nowicjat i 5 października 1946 r. złożył pierwsze śluby zakonne. W Karmelu nosił imię zakonne Filip od Matki Bożej. Studia filozoficzne rozpoczął w Burgos i kontynuował w Oviedo w studentatach Zakonu. Jesienią 1951 r. złożył profesję uroczystą i został wysłany na studia teologiczne do „Teresianum” w Rzymie, gdzie 19 grudnia 1953 r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1955 r. uzyskał na „Teresianum” tytuł doktora z duchowości i rozpoczął studia na „Biblicum”, uwieńczone licencjatem z nauk biblijnych w 1958 r.

Wróciwszy do Hiszpanii był wykładowcą Pisma świętego w Kolegium Teologicznym Zakonu i od 1960 r. także dyrektorem kwartalnika „Monte Carmelo”. W 1963 r. został drugim definitorem Prowincji i magistrem kleryków w Burgos, a w latach 1966-1969 przeorem tego klasztoru i budowniczym nowego kościoła karmelitów bosych w Burgos.

Wybrany prowincjałem w 1969 r. i potwierdzony na tym stanowisku po pierwszej kadencji w 1972 r., rok później został wikariuszem generalnym Zakonu.

W Kurii Generalnej w Rzymie pozostawał przez 18 lat, gdyż po zakończeniu posługi wikariusza generalnego był przez dwie kadencje generałem Zakonu, znanym jako promotor reformy soborowej i ekspansji Karmelu Terezjańskiego.

Po zakończeniu posługi generała wyjechał do Ameryki Łacińskiej i był delegatem prowincjalnym delegatury w Paragwayu i Urugwayu, wychowawcą nowicjuszy i kleryków, propagatorem duchowości karmelitańskiej i duchowym opiekunem Sióstr Karmelitanek Bosych.

Pod konie 2015 r. powrócił do Hiszpanii i zamieszkał w klasztorze pw. św. Józefa w Burgos, włączając się w życie i posługiwania apostolskie wspólnoty. Zmarł niespodziewanie nad ranem 26 lipca. Requiescat in pace!

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD