Proces kanonizacyjny

Pięćdziesiąt lat później, 12 stycznia 1626, został ogłoszony dekret zezwalający, na kanonizacją. Uroczysta ceremonia ma miejsce w bazylice Świętego Piotra 27 grudnia tego samego roku. Razem z Janem od Krzyża Benedykt XIII kanonizował Pellegrina Laziosiego, sługą Maryi, i Franciszka Solano, franciszkanina. Wizerunki trzech nowych świętych przedstawiono na. jednym arrasie, zawieszonym na frontonie, bazyliki. Wewnątrz bazyliki, naprzeciw siebie, zawieszono dwa medaliony przedstawiające Jana od Krzyża. Jeden z nich przedstawia scenę z Matką Boża, która pomaga mu w przeprawie przez wezbraną rzekę, aby mógł oddać ostatnią posługę umierającemu apostacie. Drugi natomiast przypomina scenę zażegnania burzy rozszalałej nad Penuela.

Bulla kanonizacyjna Pia Mater Ecclesia, postdatowana o rok (27 grudnia 1727), ustala święto liturgiczne na 14 grudnia. 22 marca 1732, zezwalając na własne oficjum z oktawą, Klemens XII przenosi je na 24 listopada. Data ta obowiązywała do 1972. Liturgiczne wspomnienie św. Jana zostało rozszerzone na cały Kościół powszechny w 1738. 13 lipca 1927 Stolica Apostolska zatwierdziła własną prefację dla zakonu karmelitańskiego.

Różnego rodzaju uroczystości ku czci św. Jana pozostawiły po sobie bogatą spuściznę ołtarzy, obrazów, wizerunków, kaplic, a oprócz tego ogromną ilość pism okolicznościowych.