Wśród nich spotykamy zakonników i zakonnice różnych zgromadzeń. Przede wszystkim widzimy tutaj Brata Alberta Chmielowskiego, który szukał rady u o. Rafała w swoich wewnętrznych przeżyciach oraz w sprawach związanych z zakładaniem zgromadzeń braci albertynów i sióstr albertynek.

Poświęcenie całego swego życia Bogu na całopalną ofiarę stanowi z jednej strony uwieńczenie jego duchowej drogi, ale z drugiej światło i siłę do miłości bliźniego. Wstąpienie do Karmelu oznacza niewątpliwie wyraz całkowitej przynależności do Boga, ale jego oddania się Bogu nie należy zacieśniać tylko do okresu życia w Karmelu. Jak on osobiście rozumiał całkowite poświęcenie się Bogu? Mówi o tym m.in. w jednej z konferencji do (...)

Powyższe treści wzmocnione zostały przez św. Rafała poprzez wizję Kościoła jako apokaliptycznej świątyni, jako zgromadzenia wiernych nie w budynku z cegły lub drzewa, lecz jako przybytek Boży, przed stolicą Pana Jezusa, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych.

Sądzimy, że takie ukierunkowanie miała także mariologia św. Rafała Kalinowskiego. Jego życie maryjne i jego apostolstwo maryjne, tworzące jego duchowość maryjną, nie zatrzymują się na postaci Maryi, ale za Jej pośrednictwem prowadzą do Chrystusa, żyjącego i działającego w Kościele, Jego Mistycznym Ciele.