Elementy duchowości: Męczeński wyraz oczyszczającej wierności.

Męczeństwo bł. Alfonsa Marii było jednocześnie darmowym darem Boga i najwyższym wyrazem jego wiernej i wielkodusznej odpowiedzi na łaskę. Jest to wyjątkowy akt oczyszczającej miłości. Poświęcił on Bogu swoją ziemską egzystencję i w heroicznym doświadczeniu wiary, nadziei i miłości, oddał się całkowicie w ręce kochającego i miłosiernego Ojca.

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, najmłodszy Doktor Kościoła, przypomniała nam oczyszczającą siłę miłości. Jednocześnie zaprosiła nas do wiernego trwania przy woli Bożej, objawiającej się w różnych wydarzeniach życia, w małych sprawach każdego dnia, w potrzebie podejmowania wyzwań, które Pan stawia nam poprzez okoliczności życia. Bł. Alfons Mazurek przeżywał obydwa te doświadczenia. Starał się zawsze wiernie odpowiadać na wymagania swego karmelitańskiego powołania, wyrażające się w codziennych obowiązkach życia wspólnotowego. To z kolei przygotowało go w pewien sposób na przyjęcie darmowego daru męczeństwa, będącego najwyższą i bohaterską odpowiedzią wierności w naśladowaniu Chrystusa.

Odnajdujemy tutaj istotę przesłania, jakie Pan chce nam dać poprzez życie i śmierć Błogosławionego: „kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny” (Łk 16, 10). Tak rozumieli męczeńska śmierć o Alfonsa jej świadkowie. Kronikarz klasztoru, o. Rudolf Warzecha, dziś kandydat na ołtarze, zanotował: „ta śmierć ojca i kapłana była i jest świadectwem życia wierności Chrystusowi i Kościołowi i ma coś z piękna i wspomnienia z śmierci pierwszych chrześcijan, męczenników i ich pogrzebu w katakumbach. Działo się to wszystko w liturgiczne wspomnienie męczeństwa św. Jana Chrzciciela, którego (…) O. Alfons darzył szczególnym nabożeństwem i którego słowa „On [Jezus] ma róść, a ja się umniejszać” (J 3, 30) przypominał nam w swych przemówieniach. On przyszedł, żył i umarł na świadectwo”.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD

Modlitwa o kanonizację bł. Alfonsa

Wszechmogący Boże, który wezwałeś bł. Alfonsa Marię i Towarzyszy do oddania życia z miłości ku Chrystusowi i Kościołowi, wspomóż nas swoją łaską, abyśmy wsparci przykładem ich życia i męczeństwa, do końca życia dochowali wierności zobowiązaniom Chrztu świętego. Udziel nam również łask, o które Cię za ich przyczyną z pokorą i ufnością prosimy i pozwól nam oglądać ich w chwale Twoich Świętych. Amen.

(Imprimatur: kard. Stanisław Dziwisz, Kraków, 4.06.2008, Nr 1625/2008)