Prymicje kapłańskie w zniewolonej Ojczyźnie

Przybywszy z Austrii do Polski, neoprezbiter Alfons najpierw, bo już 23 lipca, odprawił prymicyjną Mszę św. w Czernej, podczas której homilię wygłosił o. Anzelm Gądek, wybitny przedstawiciel życia duchowego odrodzonej Polski i kandydat do chwały ołtarzy. Prymicje w swej rodzinnej parafii, w której nie był od 13 lat, o. Alfons odprawił w patronalną uroczystość św. Anny jako celebrans sumy odpustowej. Wydarzył się podczas nich specyficzny incydent, mianowicie miejscowy proboszcz uznał, że parafianie nie są godni przyjąć indywidualnego błogosławieństwa prymicyjnego i nie pozwolił, aby neoprezbiter takowego udzielił, jak to normalnie jest w zwyczaju.

Pobyt młodego kapłana w Polsce był krótki, bo już 19 sierpnia widzimy go z woli przełożonych ponownie na kilka miesięcy w Wiedniu w celu ukończenia studiów teologicznych (do kwietnia 1917 r). Znalazł jednak czas na to, aby przed powrotem do Austrii udać się do narodowego sanktuarium maryjnego na Jasną Górę i powierzyć Królowej Polski trudne losy ojczyzny. „Długo i długo modliłem się i polecałem Pani naszej w Jej przybytku, z którego taki blask i urok na kraj cały bije” – zanotował w swoim dzienniczku. Bardzo potrzebował tego umocnienia, bo w Austrii, jakkolwiek był z innymi współbraćmi z Polski gościnnie przyjmowany w klasztorze, to jednak nie było mu łatwo „rozróżnić Austriaków – zaborców Ojczyzny, od Austriaków – braci w Zakonie” – jak napisał bardzo trafnie o. Honorat Gil, jego pierwszy biograf i wicepostulator w procesie beatyfikacyjnym.

Pierwociny swego kapłaństwa, po definitywnym opuszczeniu Austrii, przeżył o. Alfons w Czernej, gdzie w czerwcu 1917 r. zdał egzamin ex universa theologia. Został następnie skierowany do pracy w Wadowicach. Przybył tam 14 lipca. Posiadał już jurysdykcję do słuchania spowiedzi wiernych i głoszenia słowa Bożego. Spełniał przez jeden rok te dwie posługi z wielką gorliwością i zaangażowaniem.

o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD

Modlitwa o kanonizację bł. Alfonsa

Wszechmogący Boże, który wezwałeś bł. Alfonsa Marię i Towarzyszy do oddania życia z miłości ku Chrystusowi i Kościołowi, wspomóż nas swoją łaską, abyśmy wsparci przykładem ich życia i męczeństwa, do końca życia dochowali wierności zobowiązaniom Chrztu świętego. Udziel nam również łask, o które Cię za ich przyczyną z pokorą i ufnością prosimy i pozwól nam oglądać ich w chwale Twoich Świętych. Amen.

(Imprimatur: kard. Stanisław Dziwisz, Kraków, 4.6.2008, Nr 1625)