Pod kierunkiem karmelitów bosych i duszpasterzy parafialnych formowało się w Polsce sto kilkadziesiąt wspólnot mężczyzn i kobiet, pragnących wzrastać duchowo w karmelitańskiej szkole maryjności. Rozwinęły się one szczególnie podczas obchodów 750–lecia szkaplerza karmelitańskiego oraz dzięki promocji tego nabożeństwa przez św. Jana Pawła II i nasz Zakon.

Dla członków bractwa w Kościele wydano w ostatnim czasie Normy Praktyczne dla Bractw Szkaplerza, zawarte w Obrzędzie błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, zatwierdzonym przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (Prot. N. 2474/95/L z dnia 5.01.1996 r., oraz dla wersji polskojęzycznej, Prot. N. 927/98/L, pismo z dnia 18.10.2000 r., Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2011). Ponadto w zakresie prawnym, poszczególne okręgi i prowincje zakonne opracowują i przedstawiają zgodnie z Normami do aprobaty swoje partykularne statuty, regulujące działalność bractwa istniejącego na ich terytorium.

Troska Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych o wspólnoty Bractwa Szkaplerznego obejmuje terytorium szesnastu diecezji wchodzących w skład pięciu metropolii kościelnych: częstochowskiej, katowickiej, krakowskiej, lubelskiej i przemyskiej. W ich skład wchodzą więc także następujące diecezje: radomska, sosnowiecka, gliwicka, opolska, bielsko–żywiecka, kielecka, tarnowska, sandomierska, siedlecka, rzeszowska i zamojsko – lubaczowska.

W nowym Statucie Bractwa Szkaplerznego Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych na terenie Europy, zatwierdzonym przez Definitorium Generalne OCD w dniu 14 listopada 2015 roku (Prot. 165/2015 DF), troską objęto także wspólnoty bractwa podlegające pod jurysdykcję naszej Prowincji Krakowskiej na terenie Europy.

Członkowie bractwa mogą uzyskać odpust zupełny – spełniając zwykłe warunki oraz składając lub odnawiając przyrzeczenia zachowania zobowiązań wynikających z przynależności do bractwa – w następujące dni (DSPA, NPBS 18.9):

• w dniu wstąpienia do bractwa,
• we wspomnienie św. Szymona Stocka (16 maja),
• w uroczystość Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel (16 lipca),
• w święto św. proroka Eliasza (20 lipca),
• w święto św. Teresy od Dzieciątka Jezus (1 października),
• w uroczystość św. Teresy od Jezusa (15 października),
• w święto Wszystkich Świętych Zakonu Karmelitańskiego (14 listopada),
• w uroczystość św. Jana od Krzyża (14 grudnia).

Członkowie bractwa, naśladując Dziewicę modlącą się, zobowiązani są do stałego poświęcania pewnego czasu na spotkanie z Bogiem na modlitwie wewnętrznej, w  miarę możliwości do częstego uczestnictwa w Eucharystii, odmawiania jakiejś części Liturgii Godzin (lub kilku psalmów, różańca świętego bądź innych podobnych modlitw) lub poświęcania pewnego czasu na czytanie duchowne; w ciągu dnia powinni wzywać pomocy Maryi, uciekać się pod Jej opiekę oraz kierować do Niej swoje myśli i uczucia.

Bractwo Szkaplerzne w parafii można erygować wówczas, gdy:

• Do istniejącej w parafii Księgi przyjętych do Szkaplerza świętego jest już wpisana większa liczba osób aktualnie żyjących;
• Przynajmniej kilkanaście spośród niech pragnie nie tylko nosić Szkaplerz, lecz także współtworzyć regularne Bractwo Szkaplerzne;
• Osoby te zapoznały się z duchowością maryjną i karmelitańską podczas specjalnie zorganizowanych w tym celu spotkań, a także złożyły pisemne deklaracje osobistego zaangażowania w tworzenie Bractwa Szkaplerznego;
• Proboszcz parafii uzyskał zezwolenie Biskupa diecezjalnego.

Po wypełnieniu wyżej wymienionych warunków Przełożony Generalny Zakonu Karmelitów Bosych eryguje bractwo.