Wkrótce Maria odkryła w swym sercu powołanie zakonne. Pomimo sprzeciwu ojca wstąpiła do klauzurowego klasztoru Sióstr Karmelitanek we Florencji. Niebawem odkryła jednak, że jej powołanie to nie tyle życie kontemplacyjne w klauzurze, ile raczej prowadzenie dusz do Boga w świecie. Posłuszna wewnętrznym natchnieniom, wróciła do domu, gdzie zaczęła się zajmować opieką nad dziećmi. Bardzo przysłużyła się do katolickiego wychowania młodego pokolenia, zwłaszcza dziewcząt. Jako członkini Świeckiego (wówczas Trzeciego) Zakonu Karmelitańskiego przy klasztorze Karmelitów Bosych p.w. św. Paulina we Florencji pracowała w szkolnictwie, zostając potem dyrektorką zespołu szkół w swym rodzinnym miasteczku Montevarchi (diecezja Fiesole). Tamże, współpracując z grupą najbliższych przyjaciółek, stała się twórczynią nowego karmelitańskiego instytutu zakonnego Sióstr Matki Bożej z Karmelu, zatwierdzonego kanonicznie 15 października 1854 r. a więc w uroczystość św. Teresy od Jezusa, przez biskupa Fiesole Franciszka Bronzuoliego. Instytut jeszcze za życia założycielki przeszedł wiele prób ze względu na trudną sytuację polityczną ówczesnej Italii. Gdy m. Maria Teresa od Jezusa (tak bowiem brzmiało jej imię zakonne) umierała 11 listopada 1889 r., były przy niej tylko trzy siostry. Jednak Bóg chciał, aby dzieło jej życia przetrwało. Dziś założone przez nią zgromadzenie jest międzynarodowym instytutem zakonnym na prawie papieskim, agregowanym do Zakonu Karmelitów (Dawnej Obserwancji) i posiadającym swoje wspólnoty we Włoszech, w Indiach, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Brazylii, na Filipinach, w Indonezji, Izraelu, Czechach i w Polsce.

Przesłanie duchowe i obecność sióstr w Polsce

Testament duchowy błogosławionej wyraża się w słowach: "Życie naszego zgromadzenia ma być kontemplacyjne i czynne; jedno ma być pomocą dla drugiego". Łączyła ona w sobie postawy ewangelicznych sióstr - Marii i Marty. Mówiła, że odchodzi od stóp Jezusa, od kontemplacji, tylko po to, by w wypełnianych obowiązkach odnajdywać Boga. W ten właśnie sposób jej duchowe córki, siostry karmelitanki, pragną ją naśladować, by założone przez nią zgromadzenie realizowało swój cel: "prowadzić dusze do Boga".

W Polsce, gdzie duchowe córki m. Scrilli są obecne od 1976 r. "Zgodnie z tym, co ukazała nam matka Teresa, prowadzimy życie kontemplacyjne i apostolskie" - podkreśliła s. Barbara Maria Leja, dodając równocześnie: "pracujemy w przedszkolach, szkołach i szpitalach i prowadzimy domy opieki społecznej. Posługujemy jako zakrystianki, oprowadzamy grupy pielgrzymów oraz indywidualnie przygotowujemy dzieci i młodzież do sakramentów świętych".

Uroczystości beatyfikacyjne

Proces beatyfikacyjny kandydatki na ołtarze rozpoczął się w diecezji Fiesole w 1988 r., a już po czterech latach przedłożono "positio" w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Dekret o heroiczności jej cnót podpisał sługa Boży Jan Paweł II 20 grudnia 2003 r. W drugą rocznicę tego wydarzenia Benedykt XVI podpisał dekret zatwierdzający cud przypisywany wstawiennictwu Czcigodnej Służebnicy Bożej, co było ostatnim etapem procesu beatyfikacyjnego przed samym wyniesieniem na ołtarze.

Uroczysta beatyfikacja m. Marii Teresy nastąpiła 8 października 2006 w Amfiteatrze Rzymskim w Fiesole koło Florencji. Głównym celebransem był prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. José Saraiva Martins.

Dziękczynne uroczystości pobeatyfikacyjne odbyły się także w naszym kraju. Życie i dzieło nowej błogosławionej przybliżyła wystawa prezentowana od 17 do 25 listopada w Sali Rycerskiej na Jasnej Górze. Dnia 25 listopada w Kaplicy Cudownego Obrazu pod przewodnictwem abp. Stanisława Nowaka i z udziałem o. prowincjała Dariusza Borka OCarm., została odprawiona Msza św. dziękczynna za dar wyniesienia m. Marii Teresy od Jezusa do chwały ołtarzy.

Wspomnienie liturgiczne błogosławionej wyznaczone zostało na dzień 13 listopada.

o. Szczepan Praśkiewicz OCD