Urodziła się 30 stycznia 1877 r. w miejscowości Ispica na Sycylii. Od dziecka odznaczała się żywą inteligencją, była pogodna, a przy tym zdecydowana, pobożna, wrażliwa i solidarna z najsłabszymi i zepchniętymi na margines. Szczególny wpływ wywarła na nią Księga życia św. Teresy od Jezusa, dzięki której poznała Karmel. Zechciała połączyć w swym życiu zarówno kontemplacyjny, jak i misyjny, a także apostolski wymiar duchowości Karmelu, i rychło rozpoczęła w domu swego ojca życie wspólnotowe z kilkoma członkiniami Świeckiego Zakonu Karmelitańskiego, chcąc stworzyć nowe zgromadzenie, które w duchu karmelitańskim zajmowałoby się sierotami i potrzebującymi. Z czasem przeniosła się do miejscowości Modica (na Sycylii), skąd przybyła do Rzymu na kanonizację św. Teresy od Dzieciątka Jezus w maju 1925 r.
wspomnienie liturgiczne
4 lipca
Uzyskawszy wstępną zgodę biskupa, kardynała Antonia Vico, już 3 lipca 1925 r. osiedliła się w nadmorskiej miejscowości Santa Marinella na północ od Wiecznego Miasta, gdzie 16 lipca, w święto Matki Bożej Szkaplerznej, uzyskała dekret zezwalający na włączenie swej małej wspólnoty, uznanej za tercjarską, do Zakonu Karmelitańskiego (Dawnej Obserwancji). W 1930 r. władze kościelne uznały tę wspólnotę jako zgromadzenie zakonne Karmelitanek Misjonarek św. Teresy od Dzieciątka Jezus na prawie diecezjalnym. Hasłem nowej wspólnoty były słowa "nieść dusze Bogu". Założycielka zawsze zachęcała swe siostry, aby szły ze słowem dobrej nowiny zwłaszcza do biednych rodzin. Tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej, bo już w 1947 r., matka Maria zdołała wysłać swe pierwsze siostry na misje do Brazylii, gdzie obecnie zgromadzenie cieszy się licznymi powołaniami i podejmuje wszechstronną działalność ewangelizacyjną. Jeszcze za życia założycielki siostry osiedliły się także na Malcie, a dziś pracują ponadto w Kanadzie, na Filipinach, w Tanzanii i w Rumunii.
Rozmiłowana szczególnie w Eucharystii, przyodziana szkaplerzem karmelitańskim i płonąc na wzór św. Teresy od Dzieciątka Jezus wielką miłością do Kościoła, służebnica Boża zmarła w Santa Marinella 4 lipca 1957 r., a pochowano ją 7 lipca, w pierwszym dniu nowenny przed uroczystością Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.
Droga na ołtarze
Proces beatyfikacyjny m. Marii od Ukrzyżowania Curcio rozpoczęto w dniu 12 lutego 1989 r. w kurii diecezjalnej podrzymskiej diecezji Porto-Santa Rufina, a 20 grudnia 1991 r. Stolica Apostolska wydała dekret o jego ważności. W 1992 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych mianowała relatora sprawy i 19 lipca 1994 r. przedłożono "Positio" o heroicznych cnotach Służebnicy Bożej. Po uważnym studium teologów konsultorów oraz kardynałów i biskupów, członków Kongregacji Spraw Kanonizacyjnycha, 20 grudnia 2002 r. Jan Paweł II zatwierdził dekret heroiczności cnót m. Marii, nadając jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej. Dokładnie dwa lata później, 20 grudnia 2004 r. ogłoszono dekret o cudzie zatwierdzonym do jej beatyfikacji.
Uroczystościom beatyfikacyjnym w watykańskiej bazylice św. Piotra w dniu 13 listopada 2005 r. przewodniczył kard. José Saraiva Martins, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Podczas tej samej ceremonii w poczet błogosławionych zostali wpisani Karol de Foucauld (1858-1916), francuski pustelnik i misjonarz Sahary oraz bł. Maria Pia Mastena (1881-1951), Włoszka z Werony, zakonnica, która założyła zgromadzenie Sióstr od Świętego Oblicza. Zgodnie z przedsoborowym zwyczajem, Benedykt XVI, który nie uczestniczył w ceremonii, zszedł na jej zakończenie do Bazyliki, by pozdrowić obecnych i oddać hołd relikwiom nowych błogosławionych. W swoim przemówieniu Ojciec Święty podkreślił, że wszyscy troje "na rozmaite sposoby poświęcili swoje życie Chrystusowi i przypominają każdemu chrześcijaninowi o najwyższym ideale świętości".
Relikwie nowej błogosławionej Karmelu spoczywają w kaplicy macierzystego domu zgromadzenia w Santa Marinella, a jej liturgiczne wspomnienie w Karmelu Dawnej Obserwancji obchodzi się 4 lipca.
o. Szczepan Praśkiewicz OCD
