Sekret sumienia traci na wartości i ulega skażeniu, ilekroć wyjawia się ludziom jego owoce, ponieważ za każdym razem jako wynagrodzenie otrzymuje się tylko owoc chwały przemijającej.

św. Jan od Krzyża

Życie duchowe jest doświadczeniem do głębi intymnym. Nie powinno się go wystawiać na widok publiczny, by każdy, kto tylko chce, przenikał go wzrokiem. W nauczaniu Jezusa spotykamy liczne napomnienia, by tę intymność uszanować: ”Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu” (Mt 6, 6); ”Nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami” (Mt 7, 6). Uszanować wymóg intymności to mówić o bogactwie własnego serca w sposób roztropny i powściągliwy, to strzec duchowych sekretów. Gdy zabraknie tutaj mądrości, straty są często nieodwracalne. Święta Teresa od Dzieciątka Jezus porównała sekrety serca do pięknego zapachu: ”Istnieją rzeczy, które wystawione na powietrze, tracą swój zapach. Są myśli duszy, których nie można przełożyć na język ziemski, tak by nie utraciły swego wewnętrznego i niebiańskiego znaczenia”.