Kusisz mnie przeciw wierze? Bóg jest ze mną i niczego się nie lękam. Kusisz, że nie ma Boga? Idę do ogrodu patrzeć na wszelkie stworzenie; widzę, jak małe drzewa stają się wielkimi i to powiększa mą wiarę. Kusisz mnie przeciw Kościołowi świętemu? Schodzę ponownie do ogrodu; biorę owoc i otwieram go; w owocu znajduję ziarno; idę do kościoła i tam w tabernakulum znajduję Eucharystię. Kusisz mnie przeciw miłości bliźniego? W ogrodzie widzę zwierzynę pasącą się spokojnie. Kusisz mnie przeciw spowiedzi świętej? W konfesjonale nie widzę człowieka, spowiadam się Jezusowi.

św. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (Mała Arabka)

Po księgę przyrody sięgali wszyscy, którzy w prostocie serca szukali Bożej mądrości. Dzięki niej poznawali trudne nieraz do wyrażenia sprawy ludzkiego istnienia. W księdze przyrody dane jest nam zaobserwować wiele mówiące zjawisko: to następowanie po sobie pór roku. Opis zmian, jakich doświadcza natura, przechodząc okres zimy, a następnie wiosny, służył już od dawna jako obraz wędrówki człowieka ku Bogu poprzez doświadczenia prób, cierpień, upokorzeń, bezradności. W twoją życiową podróż także wpisane jest przechodzenie przez duchowe zimy i duchowe wiosny. Przechodzisz przez doświadczenia obumierania, tracenia, upadku, słabości, które dzięki Bożej interwencji prowadzą do nowej, kolejnej wiosny duchowego wzrastania. W ziemskim życiu niemożliwa jest nieustanna wiosna. W nim niemożliwy jest jednostajny i niepodlegający zmianom stan zadowolenia, wytchnienia, dobrego psychicznego i fizycznego samopoczucia, zawsze udanych przedsięwzięć.

Odeszli do Boga w Karmelu

Po 6. lutego 1944 †† o. Kamil od św. Sylwestra (Gleczman), br. Cyprian od św. Michała (Lasoń)