Cóż zaprawdę możemy Bogu naszego własnego w darze złożyć, skoro wszystko do Niego należy?

św. Rafał od św. Józefa (Kalinowski)

Człowiek często ulega pokusie samowystarczalności, nie pojmując napomnienia Chrystusa: ”Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15, 5), czy słów świętego Pawła: ”Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga” (1 Kor 1, 26-29). Poczucie samowystarczalności nieustannie podkreśla potęgę samolubnego ”ja”. Taka postawa jest owocem zbytniego pokładania nadziei we własnych siłach, wynika z nieuznawania, że wszystko jest darem Boga.